Maar die regen, dat beviel me niet, zeker niet in november en met een bergrit voor de gril.
Even voor vijven taaide ik af en reed richting het Lac Leman, beter bekend als het meer van Genève en de regen ging bijna gelijk over in sneeuw.
Bij Gruyere was de weg bijna onbegaanbaar en je kon nog maar nauwelijks door de vallende sneeuw heen kijken, maar ik hield nog stand. Buiten mij was er nog niemand te zien.
Pas toen ik Bulle passeerde kwamen er een paar voertuigen bij die ook nagelbijtend in het gegeven hondeweer vooruit trachten te komen. De neerslag had zijn weerslag op de snelheid die gereden werd, soms niet sneller dan veertig. Aan het einde van deze weg, zo wist ik, komt er een bizarre afdaling loodrecht naar het meer toe en het kon dus nog leuk worden!
Maar bij het naderen van de afdaling ging de sneeuw over in regen en viel dat wel weer mee, maar dan.....
Er waren twee, slechts twee, mogelijkheden. De Grand San Bernard of de Simplon, maar dat kon ik pas zien op de borden waar open of dicht op staat en die zijn dan bij Martigny.
Langs het meer bleef het vreselijk regenen en dus vreesde ik het ergste, doch bij Martigny bleek zelfs, geheel tot mijn verbazing, de Simplon op open te staan, dus snelde ik voort in de wetenschap dat in deze tijd elk ogenblik de boel alsnog kan worden gesloten.
Bij Aigle werd het echter om half zeven licht, maar krieken, daar was het te vroeg voor. Door goed naar de bewolkte lucht te kijken zag ik de oorzaak: in mijn linkerspiegel ontwaarde ik een laaghangende volle maan die zelf door een dun laagje wolkendek als het ware tegen de onderkant de overige, zich voor mij bevindende, wolken bescheen hetgeen een spookachtig gezicht was. Links en rechts hoge bergen waarvan het grootste deel gehuld was in een witgrijze wolkenjas. Ik zocht naar sterren, want wanneer je de maan kan zien, moeten er toch ook sterren zijn, maar helaas, ondanks intensief speuren kon ik er geen ontdekken.
Inmiddels geen regen meer, ja, zelfs na Sion een droge weg en in Sierre, nadat de grote weg en de franse taal ophield, was het nog een kleine veertig kilometer door diverse dorpjes heen. Voor mij reed een zware tankwagen met benzine geladen die er voor zorgde dat het rasse tempo er helemaal uit ging, maar desalniettemin, nog in nachtelijk duister stoof ik, toen de tankwagen bij Brig af sloeg, de alpenreus op en dra zat ik reeds in en tussen de wolken.
Verder naar boven, heersden kerstkaartomstandigheden en ook kwam het krieken tot stand. Zo rond acht uur hadden het DAFje en ik de alp weer eens bedwongen en op de top zag je, als je richting Italië keek, prachtig zonlicht de witte sneeuw bestralen terwijl de lucht aan die kant vrijwel wolkenloos was.
Meteen begon ik aan de afdaling. Om mij heen was alles wit en zo hier en daar de weg ook, dus was het goed uitkijken. Bij het dorpje Simplon lag er zoveel sneeuw op de weg dat ik aardig begon te glibberen en slippen, maar de hand van de meester zorgde er voor dat rotswand werd geraakt noch in ravijn werd gestort en na de Zoll cq Dogana was ik er weer, Bella Italia.
In Verbania en in een voorjaarstemperatuurtje vulde ik mijn pauze door wat inkopen te doen en toen dat weer achter de rug was, zette ik er weer even goed de sokken in. Voor de middag had ik er in Monza nog eentje uit en als bij de tweede klant in Cologna het goede adres op de vrachtbrief had gestaan, ook de tweede, maar op kantooradressen kun je nu eenmaal weinig kwijt.
Een derde adres in Segrate volgde, maar ja, ook dat was weer een kantooradres! Zit het weer niet mee, maar kom je er toch door heen, wordt de rit bemoeilijkt en opgehouden door twee foute adressen hetgeen er op neer komt dat ruim drie uur kostbare rijtijd wordt gemorst.
Jammer, maar helaas, en maar niet verder getreurd, want evenzogoed kon ik de laatste twee nog kwijt, al was het aan gene zijde van Milaan.
En toen nog een laatste, maar dat was niet meer voor vandaag, want de volgende is voor morgen, Torino, Turijn voor de meesten. En dan, dan zal de terugreis aanvaard worden wat ook nogal wielen op het asfalt zal hebben.
Maar nu eerst even hier, op een, in tegenstelling tot de twee foute eerdere vandaag, goed adres, smullen van de spaghetti Rabbiata waar ik lekker extra veel uien, pepertjes, kaas en knoflook doorheen heb geweven. Zo krijgt ongedierte geen kans!
Aldus schreef ome Willem.
---
