Wat zo'n dag allemaal wel niet gegeven heeft, als je bedenkt dat ik vanmorgen nog een koffie dronk met Matthieu Lapierre, de zoon van, en vandaar om om en nabij negen uur vertrok. Eerst een stukje snelweg tot Dijon en daar de N-weg vervolgt tot Till-Chatel welk gedeelte nog het langst voor doorgaand verkeer in gebruik is geweest. Met andere woorden: de nevengelegen snelweg is hier het laatste stuk geweest dat gereed kwam tussen Nancy en Dijon, nu 21 jaar geleden.
Na nog een stukje grote weg ging ik er bij Chaumont af en vervolgde mijn weg via Bar sur Aube naar Brienne le Chateau. Daarna over prachtige frisgroene vlakten, versgroen van de net opkomende wintertarwe, via dorpjes als Lesmont, coclois, Arcis sur Aube, Bonne Voisine, Euvy naar Fere-Champgnoise hetgeen betekend dat ik de champagnestreek binnen reed.
In Cramant zou een palet klaarstaan maar wat ik daar mee maakte tart elke beschrijving, maar ik zal een poging wagen.
Zoals wellicht bekend gaan bazen vaak op hun hond, en andersom, honden op hun baas lijken. Of nemen bepaalde mensen een op zichzelf gelijkend ras in huis. Vandaag hoorde ik van iemand dat dit met wijn ook zo is, de wijn heeft veel overeenkomsten met de maker, en andersom.
Zo liep ik het kantoor binnen van het huis waar ik mijn lading op zou halen, maar voordat ik zelf wat kon zeggen deelde een burovrouw mij op vinnige toon mee dat ik niet kon laden omdat er geen afspraak was gemaakt. Welaan. Het tafereel leefde weer op. Maar ook op het moment dat ik haar wat wilde vragen begon ze gelijk te vertellen dat ze geen tijd had.
Gelukkig werd ze op de één of andere manier bij zinnen gebracht en uiteindelijk ben ik dit maal toch met lading weggereden. Maar het geeft wel aan dat de mensen in deze streek inderdaad erg veel op die prikwijn van hun lijken: zuur, duur en ongezellig.
En zo ging ik nog een paar uur verder, via Reims en Sedan naar Bouillon en vandaar via Marche over de oude vierbaansweg naar Liege. Zo kwam ik vandaag toch nog Nederland binnen en kon nog net tot hier komen.
Morgen nog een klein stukje en dan zit het er weer op. Maar nu eerst even een hazenslaapje.
Aldus schreef ome Willem.
---
