Al om zes uur vanmorgen uit de veren, aangemeld, "pieper" mee en weer verder wachten, daarna, nadat de "pieper" afging, naar binnen, twee paletten lossen en toen was het al weer half negen. Ongeveer drie keer mijn naam, autonummer en weet ik al niet meer, zowel mondeling als schriftelijk, gegeven en soms denk je dat het waarachtig gemakkelijker is een gevangenis in en uit te komen dan een chemische fabriek.
De Graaf, bekend om het luchtschip de Zeppelin, getrouwd met Isabella, die daardoor Gravin von Zeppelin werd, had zijn sporen in de maatschappij wel verdiend, want de man had wel twintig ere-benoemingen. Jammer alleen dat zijn uitvinding door de grote ramp met de Von Hindenburg het niet gehaald heeft. Of het moet even na zijn dood in 1917 zijn geweest toen de duitsers, uitdrukkelijk tegen zijn wil in, de luchtschepen hebben ingezet voor militaire doeleinden.
Zo vertrok ik om half negen en verkoos de route langs de oever van de Rijn waar het goed mistig was en aangezien de weg verboden is voor vrachtverkeer, tenzij je er moet wezen, was het er een genot om te rijden. Dit gedeelte van de Rijn stroomt snel vanwege de nauwe doorgang, en bevinden zich tal van verraderlijke wandelende zandbanken en na een tijdje leek het wel of een onzichtbare kracht steeds meer nevels het rijndal aan het induwen was, want eventjes zag ik zelfs de overkant niet meer.
Konstanz heeft ook een zeer zwarte bladzijde, voornamelijk door het gruwelijke optreden van koning Sigismund. In zijn tijd was er een Boheems geleerde, ene Jan Hus, vertaald: Jan Gans (de H is in het Tsjechisch een zachte g, de u een oe en wellicht herkent u nu het engelse goose), die te keer ging tegen de roomse aflaat- en relikwiënhandel, dus eigenlijk tegen de corruptie van die tijd.
Opeens zag ik aan de einder, ter hoogte van Bingen, een ontzettend mooi natuurverschijnsel, want door de mist heen kwam plots het zonlicht door. Zo reed ik in de mist terwijl ik aan de overkant het stadje badend in nevelzonlicht zag liggen. Kort daarna reed ik langs Mainz en even later volgde ik de weg naar Nierstein waar een volgende klant zat. Echter zat deze midden in een woonwijk, met allerlei schuine en scheve straten en ook nog in een doodlopende straat. Met een vol voertuig niet geheel risicoloos omdat het niet ondenkbaar moet worden geacht dat het voertuig dan kan omkiepen. Echter is het allemaal goed afgelopen, geen voertuigen geraakt en ook het spul rechtop kunnen houden. Dit adres kan nog met een lichte vracht, maar niet met, zoals ik nu bij mij had, 20 ton lading. Gekkenwerk.
Gekkenwerk was ook de relekwiënhandel die werkelijk de spuigaten uit liep en dat mag duidelijk worden uit het feit dat er meer moedermelk van de Heilige Maagd Maria in omloop was dan dat tien koeien per week konden produceren en van de apostel Petrus waren zoveel botten in omloop dat de man wel tien lichamen gehad zou moeten hebben.
Daartegen ondermeer trok Jan Hus ten strijde.
Koning Sigismund, vroeg of hij alhier in Konstanz wilde getuigen en op voorwaarde van een Salvus Conductus, een vrijgeleide, wilde Jan Hus wel komen. De Koning gaf de vrijgeleide, maar ondanks dat werd Jan direct na aankomst gevangen gezet.
Vanuit de woonwijk koers gezet naar het zuiden, maar op de snelweg stond het werkelijk overal vast en op zeker moment was er aan de gene zijde zelfs een "volsperrung" waar ook een trauma-helikopter ter plaatse was. Na enkele uren, even na zessen, reed ik hier het douaneterrein van de grens Konstanz-Kreuzlingen op, stapte uit en ging aan de wandel, eerst door een prachtig volkstuincomplex en ik waande me even op Sloterdijk alwaar mijn collega Klaas net zo'n idyllisch rustplekje heeft.
Uiteindelijk werd Jan Hus, met nauwelijks een proces, na maanden tot de brandstapel veroordeeld. Daar naartoe op weg liep hij langs de koning en herinnerde hem aan zijn belofte waarop de koning woedend werd. Maar het schandelijke vonnis werd voltrokken en na afloop werden de resten van Jan met ijzeren poken verpulverd en daarna in de bodensee uitgestrooid.
Na de volkstuinen liep ik door een grasperkje ilegaal van Zwitserland naar Duitsland en al gauw liep ik door de smalle straatjes van dit pitoreske stadje waar, zo wist ik vanwege een eerdere wandeling, een prachtige winkel te vinden is met muziekinstrumenten en ook een mooie winkel met modelbouw-artikelen. Natuurlijk blikte ik een tijdlang door de etalage van deze laatst genoemde winkel naar binnen en mijn oog viel op een Zeppelin, in een doos waarin is te zien dat de Zeppelin over de Bodensee "fahrt". Wel apart, om naast een radiografisch bestuurbare auto en helikopter ook een radiografisch bestuurbare Zeppelin er op na te houden. In het duister liep ik terug, samen een wandeling van anderhalf uur, goed voor lichaam en geest, en toen ik weer in mijn cabine plaats nam luisterde ik weer naar het zesde pianoconcert van Beethoven die nog steeds in de CD-speler zit. Nee, muziek van Led Zeppelin heb ik niet.
Aldus schreef ome Willem.
---
