Op de vroege vrijdagmorgen ontwaakte ik dus bij de klant voor de deur en net even om de hoek zat een gelegenheid waar ik mijn hoofd onder de kraan kon houden en toen dat was geschied het voertuig voor de laadramp geplaatst. Na negenen (!!) reed ik pas weg met 10 paletten, maar goed, nu dus het gas er op en midden in het dorpje Mittelbergsheim een palletje bijgeladen waarna ik voor twee uur werd verwacht in Wissembourg, het laatste ophaaladres voor deze week. Het weer was bijzonder fraai en op de akkers waren zo hier en daar bezaaid met gele koolzaadgewassen, vermoedelijk voor de tweede keer dit jaar. En als je van Hagenau naar Wissembourg rijdt kom je over een rotonde met aardewerk en die ziet er bijna net zo uit als de rotonde bij Selb, vlak bij de Tsjechische grens.

Beide ziet u hier op de foto, links die bij Selb, rechts die van Betzdorf.

Nadat de zaak er in Wissembourg in zat begon voor mij de uiteindelijke terugreis en dat zou nog wat worden. Zo toerde ik van Wissembourg richting Bitche over een mooi klein colletje waardoor ik bij een bijzonder mooi dorpje, genaamd Lembach kwam, zonder enige industrie en geheel verscholen tussen heuvels.

Na Lembach voerde de weg verder, naar Bitsche, maar plots kwam ik een bordje tegen met een plaatsnaam en daarachter tussen haakjes een D, en ik bestudeerde de kaart waar dit weggetje dan wel naar toe ging en omdat er geen "beperkingen" (voor vrachtvervoer) stonden aangegeven, besloot ik het er op te wagen wat resulteerde dat ik daardoor vermoedelijk één van de meerst, wellicht wel de meest, kleine grensovergang tussen Frankrijk en Duitsland passeerde en kwam zodoend ein het dorpje Schönau terecht. Daarna was het slechts 12 kilometer naar Dahn en vandaar ging ik richting Pirmaesens. En ja, vandaar naar, zoals wel eerder, Trier, dan weer de grens over bij Echternach en even boodschappen doen in Weiswampach. Omdat ik wat uren overhad haalde ik Nederland nog en kon zelfs nog this komen.

De volgende morgen, zaterdag dus, was voor mij ook een aardige dag, want toen voerde de reis met een "gewone" auto richting Maastricht, dus binnen zeer korte tijd dezelfde weg weer even -voor de lol- teruggereden, om samen met mijn zoon een kennismakings- en trainingsdag bij te wonen voor en met het Team Onderweg, een organisatie die tot doel heeft geld voor een goed doel op te halen en dat wil zij bereiken door met enkele "teams" de Alp d'Huez op te fietsen en zich daarvoor te laten sponseren. Na deze gezellige trainingsdag weer terug, dezelfde weg inderdaad, dus was het wel even afzien! Gelukkig was het lekker weer, dus vooruit maar.

Aldus schreef ome Willem.