Dus liep ik net over zevenen naar de duitse douane die de handel "uitvoerde" en met een fraai stempeltje op een douanevel stapte ik in het voertuig en reed langs het vrachtwagenhoge kantoortje, gaf het papiertje af en na een luttele blik opende de beambte de slagboom en zo reed ik in dichte mist Zwitserland binnen.
Trouwens, naar dezelfde klant als vorige week te Romanshorn waar ik nu binnen een uur van de handel was en wederom in dichte mist weer wegreed, nu over Frauenfeld, waar de mist plaats maakte voor een scherpe warme zon, naar Embrach en daarna bij Koblenz de grens over en via Titisee naar Offenburg waar ik de grens naar Frankrijk overstak en meteen rechts langs de Rijn ging rijden. Immers zijn de beide snelwegen, die van Bazel naar Karlsruhe en Mulhousse Strasbourg de laatste jaren overvol aan het worden met ook nog veel inhaalverboden, en deze weg langs de rijnoever is werkelijk verlaten en stil en loopt precies tussen beide door.
Tot Erstein, daar moet je eigenlijk weer de grote weg op en die reed ik uit tot Haguenau en via Wissembourg de grens over naar Bad Bergzabern en vandaar naar Landau. En dan is er niet veel keus, dan louter de snelweg die ik tot Koblenz af reed. Net even ten noorden van Koblenz ligt Bendorf en omdat ik morgenvroeg hier mijn laadadres is ben ik tot hier gereden. Daarnet nog een uurtje rondgewandeld en een bij een Aral-tankstation een kopje thee gedronken voor het slapen gaan. Toen ik terugliep zag ik achter mij een prachtige volle maan die de ergste donker laat verdwijnen en vóór mij, kijlend over de Rijn heen in de richting van de Taunus begon het enorm te weerlichten.
Onweersklappen hoorde ik niet, dus moest het nog een heel eind weg zijn. Wellicht dat het de rivier overkomt, dan zal ik er vannacht wel wat van merken.
Morgen nog een stukje terug rijden en misschien nog in Alkmaar lossen. En wat de komende week gaat brengen, is ook mij onbekend. Tsjechië, Italië, Spanje, Frankrijk... Het blijft altijd weer spannend om mijn bestemming te vernemen, een wekelijkse bestemming waar de meesten slechts één keer per jaar naar kunnen uitkijken.
En ai, daar is de eerste regen al en ook de maan is schuilgegaan. En in de verte hoor ik het nu rommelen na de flitsen.
Aldus schreef ome Willem
---
