Het is vandaag de vijfde dag, de vijfde dag dat, als ik opkijk, een grijs wolkendek boven mij zie en nauwelijks zon waarneem, maar nu, hier, even voorbij Parijs in Rambouillet, zie ik het een beetje opklaren en vermoed dat ik morgen eens lekker in de zon rijd. Ook de temperatuur blijft al vijf dagen onder de twintig en dat terwijl het nu al augustus is! Rambouillet, daar ben ik dus terecht gekomen toen ik vanmorgen eerst naar Amsterdam toog, wat pellets loste en daarna de kar weer volstouwde en vervolgens aftaaide naar het zuiden: Utrecht, Breda en Gent en daar even richting Brussel en bij Wetteren de weg via Zottegem, bekend van het Zottegemse bier, naar Geraardsbergen, vlak aan de grens met Henegouwen, in het waals Grammont respectievelijk Hainut geheten. Vanaf Geraardsbergen, bekend om zijn muur, en, nadat ik daar een kist achter liet, op weg via Lessines naar Mons en toen via Maubeuge, Laon en Soissons, dus via de N 2, door de schitterende velden van de franse stokbroodkwekerijen heen, naar Paris gehobbeld, Parijs ja, waar ik toch al heel wat bandenrubber heb versleten omdat ik hier vroeger met grote regelmaat kwam en soms wel ritten had met meer dan twintig adressen door heel deze stad heen! Een stad vol met weemoedige herinneringen, die keer dat ik mijn vrachtwagen onder de Eifeltoren parkeerde (dat kon in 1976 nog!) en met mijn wederhelft, die toen mee was, de lift naar boven namen en daarboven niets zagen door de dichte mist, die keer dat ik uit Turkije kwam en onder de zuidwestpoot afsprak met vrienden, de keer dat ik hier bij een tandarts een kies liet trekken en collega's mij morele bijstand verleenden, de tientallen keren dat ik hier midden in de nacht, slaapdronken, doortrok om even later op de markthallen in diepe slaap te vallen, die herinneringen, ze komen dan allemaal boven.
Vanaf Parijs richting Chartres/Orleans en dat kun je op diverse wijzen doen, via de A 3 en Parijs oost bijvoorbeeld en ook nog via de N 104. Maar ik prefereer zo mijn eigen route, rij over de A 1 door en kom dan bij Port La Chapelle op de Boulevard Periferique en volg die in westelijke richting. Even na Port Dauphine koers ik dan via de oudste autoroute van Frankrijk, de A 13, richting Rouen, maar na een aantal kilometers ga ik er dan af om uiteindelijk via de N 10 via Trappes uit te komen in Rambouillet waarna je daarna zowel de snelweg naar Orleans alsmede die naar Le Mans op kan gaan, maar dat moet je dan wel willen en zoals gebruikelijk zal ik morgen van geen van tweeën gebruik maken. Overigens is de door mij gereden route in het algemeen de beste manier om Parijs zonder al te veel kleerscheuren door te komen, zeker vanaf het zuiden als men terug naar huis gaat, want het loopt vaak velen keren sneller dan indien men de "borden" volgt. Zo eindigde dan deze maandag, een dag dat ik na lange tijd de bekende toren weer zag alsmede de Arc d Triumf. En natuurlijk de plek aan de Periferique in Saint Ouen waar tot 1985 de Citroenfabriek stond waar de lelijke eend werd gefabriceerd. De fabriek die is weg en er staat nu een oneerbiedig kantorencomplex op die plek, maar de herinnering blijft.
Aldus schreef ome Willem.
---
