Het zal onderhand een twintig jaar geleden zijn dat ik er tot aan de assen in was weggezakt en vandaag kwam ik er weer langs, monument de Navarin, een monument ter nagedachtenis van de "grande guerre", de eerste wereldoorlog. En dat kwam weer omdat we eerst al de hele dag en daarna de hele nacht doorjakkerden, met allebei, een collega en ik, een vracht paprika's uit Marseille. Mijn collega kreeg midden in de nacht, om een uur of drie, slaap en ik wist wel een rustig plekje om een uurtje te pitten. Ik wou eigenlijk door, maar ja, hij zag het niet meer zitten en bij dat monument was een ruime parkeerplek. Wat ik niet wist, was, dat ze de plek grondig hadden omgeploegd en voor ik het wist zat ik met het hele spul zo vast als een huis in de omgewoelde grond. Mijn collega kon nog net op tijd stoppen en het gevolg was dat hij even later zijn reis kon voortzetten en ik met de gebakken peren en de paprika's zat. De volgende ochtend moest er van 80 kilometer ver een dragline komen om mij uit m'n benarde positie te bevrijden. Toen hing ook mijn hoofdje naar beneden, net als vandaag hier in Noord Frankrijk op de velden, de kopjes van de Heliantussen.
Maar nu de zon na lange tijd weer terugkeert is er hoop voor de kopjes en ik zag al tekenen van herstel en met een dag meer zon zullen de grote gele bloemen zich weer fier en groots naar de zon toe keren. De zonnebloemvelden zullen dan weer schitteren en van hangende kopjes zal dan geen sprake meer zijn.
Schitterend was ook de door mij afgelegde route, vooral de eerste honderd kilometer langs het kanaal van Bourgondië. Zo begon ik even voor Precy sous Thil en kachelde langs Semur en Montbard alwaar het kanaal begint, een kanaal met vele sluisjes, veel natuurschoon en door bergen heen gegraven. Via Ancy le franc en Tonnerre kwam ik in Saint Florentin waar ik elf paletten plastic doosjes voor sandwichverpakking, u kent ze wel, die veel te dure driehoekige broodjes die tegenwoordig op elk tankstation liggen, ophaalde en daarna over de bekende weg, dwars door alreeds afgemaaide korenvelden, verder reed, al bracht ik een variant op het thema aan, want na Troyes en de weg op naar Chalons en Champagne, de N 77 cq de D 977 sloeg ik, omdat Chalons voor transitvrachtverkeer verboden is, bij Sommesous rechts af en reed via Dommartin en Fontaine naar Pogny en kwam zo op de N 44, volgde die noordwaards en daarna weer als eerder meegedeeld. Mazargan, Vouziers, Bouillon, Champlon, Marche en zo naar Liege.
Inmiddels werd het weer steeds beter en ook de temperatuur steeg aanmerkelijk. Dat belooft nog wat dit weekeinde! Vanaf luik reed ik trouwens nog een eind richting Hasselt en vandaar via Genk, Opglabeek, Bree en Peer reed ik bij Achel weer Nederland binnen en even voorbij Tilburg was het weer eens tijd om te stoppen. Morgen volgen nog Maasdijk en Spijkenisse waarna ik Amsterdam aan doe om vervolgens naar huis te gaan. Dan is het weer welletjes deze week.
Volgende week weer naar La Douce France en dan zullen we zien hoe de zonnebloemen zich van de hangende kopjes hebben hersteld.
Aldus schreef ome Willem.
---
