Denk nu niet dat het altijd even voor de wind gaat! Dat heeft de dag van gisteren wel uitgewezen, want na een voorspoedige voortzetting van de thuisreis die in alle vroegte begon met het rijden langs de Bodensee en vervolgens via Rottweil door het Zwarte Woud naar Offenburg, toen de Rijn over en Strassbourg westelijk voorbij en ditmaal recht naar boven naar Neu Lautenbourg, daar de grens over en vervolgens via Landau, kwam ik op de "61" terecht die via Koblenz naar Venlo loopt en daar gebeurde het. Even voor Koblenz krijg je een pittige afdaling van een paar kilometer waarna je met een enorme hoge brug over de Moezel rijdt en daarna gaat het weer bergopwaards, maar toen ik met hoge snelheid, veroorzaakt door de 40 tons massa, naar beneden suisde, hoorde ik plost een angsaanjagend sissen. Even dacht ik dat het een band was, maar het gesis bleef aanhouden, minuten lang. Nadat ik de hoge brug over was draaide ik een kleine parkeerplaats op en had al gauw in de gaten dat er iets met de luchtcompressie was. Toen ik stilstond en de motor had afgezet viel er zoveel lucht weg dat het niet meer mogelijk was om het voertuig in de versnelling, die ook op lucht werkt, te zetten waarna ITS, een soort EHBO voor DAFjes, werd gebeld. De dokter was binnen een uur ter plaatse (menig huisdokter kan daar een voorbeeld aan nemen), het voertuig werd geopend en er werd een geknapte luchtslang vervangen. Na deze chirurgische ingreep werd de zaak weer gesloten en volgens de dafdokter mocht de patiënt meteen naar huis, wat ook plaatsvond. Het oponthoud had zo kort geduurd dat het door mij gestelde doel, nog de vracht uit Villeverla in Oostrum te lossen, op het nippertje werd gehaald. Intussen had ik meelij met de drama,s op de tegengestelde weghelft waar file's stonden van steeds tientallen kilometers. De vakantie was dus echt begonnen....
Nadat ik Oostrum er uit had, de laatste loodjes, en toen was het wiek end.
Aldus schreef ome Willem.
---
