Je moet toch wel een beetje een klap van de molen hebben, hoor, om er met een dertigjarig voertuig op uit te trekken, en zeker als het een eend is, een twee-perdeke zoals ze dat in Vlaanderen zeggen. Vlaanderen, daar kwamen we gisteren door toen we vanaf Cadzand-bad vertrokken, maar niet voordat we wat broodjes haalden bij, natuurlijk, bakker Leurgans. We passeerden Maldegen, Eeklo, snorden langs Gent en Oudenaarde en trokken dwars door Ronse en daar verlieten we Vlaanderen om via Lessin en Ath weer dwars door Mons (Bergen) te toeren. Vanuit daar Frankrijk in, via Maubeuge naar Vervins en vandaar naar Riemen, een stad die u tevergeefs op welke kaart dan ook zult aantreffen, of het moet een heel oude en niet-franse zijn omdat Riemen nu eenmaal de oud-nederlandse naam voor Reims is, een stad die u natuurlijk weer wel kent en u nu natuurlijk "oh ja" denkt. Na Riemen deden we nog een klein stukje en toen overnachtten we in een herberg te Chalons. En deze morgen maar weer aardig op tijd op pad, in Vitry en Francois even langs de bakker gegaan en voort ging het. Met onze roodverbrande ruggen, opgelopen afgelopen woensdag op het strand van Cadzand-bad, gingen we verder in de ochtendkoelte en even later ging de zon schuil achter wolken. Er dreigde een stevig onweder, maar we hebben het dakje open kunnen houden en zo doolden wij door met de oude aftandse eend die ons maar niet in de steek laat. Via Brienne le Chateau en Bar sur Aube kwamen we nog ruim voor de middag in Chaumont aan en toen we Langres, of eigenlijk meer Longeau passeerden en daar richting Gray gingen begon de zon weer echt even door te branden. En aangezien dit weer al geruime tijd het franse land in zijn greep heeft waren sommige akkers reeds slachtoffer van het zomerzonnevuur. Nadat we een mooie binnenweg namen, over Dampierre en Rans, kwamen we via een D 31 in Arbois aan. Bij Arbois kun je via Pres les Arbois schitterend naar boven rijden en vandaar nog een langs een paar vreselijk mooie meertjes, onder meer de Lac de Val, en zo kwamen we aan in Saint Laurent waar we een herberg zochten. Echter bleken alle herbergen "vol" te zijn en de oorzaak bleek een één of andere wielertour te zijn die morgen deze streek passeert en schuil gaat onder de naam tour de france, maar eindelijk, nadat ik mij voor de zoveelste keer met mijn verbrande lijf uit de deux chaveaux had gewurmd en bij een passerende herberg om een kamer had gevraagd, had ik geluk. Even na Gex, in het zicht van Geneve, kunnen we nu lekker bijkomen van de iets te lange rit waarbij het erg op valt dat tegenwoordig zelfs in Frankrijk een eend tot de bijzonderheden gaat behoren. Overal en iedereen begint, bij het aanschouwen van ons verhickel, er een praatje over want voor velen was het ooit een eerste voertuig en worden dan ter plekke door nostalgie bevangen. Een ander iets wat mij zorgen baart, is, dat met hier in frankrijk zichzelf aan het verliezen is: eten kun je in amerikaanse hamburgerketens, pizzabakkers of zoiets als de Buffalo Gril danwel thaise resto's terwijl het oer-oude goede franse restaurant meer en meer de steden en straten verlaat, maar ja, de veramerikanisering van Frankrijk dat zijn symbool heeft in Disneyland Paris is eigenlijk al jaren aan de gang. Jammer eigenlijk.
Aldus schreef ome Willem.
