Na bijna drie weken vrij-af te zijn geweest vandaag mijn eerste officiele werkdag, officiele, want de werkelijkheid is iets anders. Nadat ik de afgelopen week heb doorbracht met een dagje Parnassia bij Zandvoort, een dagje totaal niets doen, dagje "winkelen" en meer van dat soort zaken vervoegde ik mij vrijdag om een uur of tien naar de tandarts, u weet wel, die bezigheid waar mijn vakantie ook al mee begon, maar nu om de bestelde kronen te plaatsen waarna ik gezellig met mijn wederhelft en met de fiets Amsterdam in ben gegaan. Om een uur of vier vertrok mijn wederhelft met de auto huiswaarts terwijl ik op mijn elf en dertigst richting het bedrijf, waar ik, buiten de vakantie om, werk, fietste omdat men mij had vertelt dat mijn voertuig voor vertrek gereed stond. Echter een ander voertuig dat vracht, bestemd voor mijn rit, bij zich had, was nog niet binnen en tegen zevenen, ik had dus al ruim twee uur wachtend in de kantine doorgebracht, belde betrokken bestuurder van onderhavig voertuig op dat hij pech onderweg had. Zodoende besloot ik om ook maar naar huis terug te keren: immers, ik had die avond nog een afspraak, dus met een bedrijfsbusje naar huis gesneld. Des anderen daags, zaterdag dus, vroeg op en om een uur of half tien begonnen we, na de koffie uiteraard, met laden. Tot overmaat van ramp bleek een deel van de lading, een anderhalfs ton zware graafmachinemast, door de pallet te zijn heengezakt, dubbele pech dus. Met veel improvisatie, gesleep en gehijs het apparaat degelijk en stabiel op twee stevige pallets gekregen en de auto in gezet, maar toen waren we meteen een paar uur verder, zodat ik pas om een uur of half vier weer thuis was. Zo zie je maar, een vrijdagmiddag en een groot deel van de zaterdag, dat ging weer jammerlijk van de jaarlijkse vakantie af.
Maar het leverde ook een belangrijk voordeel op want nadat ik daardoor hedenmorgen zeer vroeg kon vertrekken loste ik maar liefst vijf adressen; eerst eentje in Frankfurt, toen eentje in Gross Umstad, een dorpje in het Odenwalt, toen nog gelost in de stad waar de laatste Tsarina (Aleexandra) van Rusland werd geboren en dat dit Darmstadt is hoef ik u natuurlijk niet te vertellen en daarna nog Baden Baden en iedereen weet dat de (nederlandse)schrijver Gerhard, Gerhard Deurlacher aldaar werd geboren en tot slot nog een paar doosjes achter gelaten in het dorpje Eichstetten waarna ik mij heb verschanst op een pittoresk plekje in de grensplaats Breisach en daar ga ik zo meteen de nacht doorbrengen. Vanuit hier zie ik de Rijn, Rhin of, zo u wilt, Rein met aan de overzijde de contouren van de Elzas. Inmiddels is het aardig afgekoeld, trouwens, de temperatuur was vandaag nooit boven de 24 graden. Buiten af en toe een heerlijk zomerregentje, de deur staat open en frisse geuren vinden daardoor toegang terwijl ik aan een mineraalwater mit Sprudel nip. Door de wolken heen zal vannacht, net als vanmorgen vroeg, een tamelijk volle maan te zien zijn. De eerste officiele dag zit er weer op, maar eigenlijk zIjn het er al twee.
Aldus schreef ome Willem.
---
