Niets, helemaal niets meer te zien van de wolken. Dat zal vast wel met de hevige wind te maken hebben gehad die de hele nacht woei en wel zo, dat het soms net leek of de kabine van het chassis werd afgeblazen en ook vanmorgen was er nog wat afnemende wind, maar van wolken geen spoor meer en boven mij azuurblauwe lucht en nadat ik mij van ontbijt voorzag door het eten van volgens het aangebrachte stikkertje biologische kiwi,s, maar eens verder gegaan al genietend van een zonovergoten ochtendgloren, eerst langs Le Chaise Dieu, dan Ambert en vervolgens langs de stad van de Couteau's, de messen, want overal verkopen ze daar allerhande messen, Thiers, daarna nog het dorp Willemsberg, Puy-Guillaume op z'n frans, en vervolgens dwars door de stad bekend om z'n troebele verleden en heldere water, Vichy, waarna al snel Moulins volgde en ik daar van de doorgaande route afging om zo Decize te bereiken waar ik nog eens een tiental pallets ophaalde. Zo kwam ik nog aan een zware vracht en wat zwaar betreft, ook deze week is de franse partij erg zwaar en om mezelf niet voorbij te rijden reed ik kalm verder, zoals al eerder, over La Machine, Saint Saulge naar Clamency. Vandaar richting Auxerre, maar om de partij toch nog een mooie afronding te geven reed ik even voor Auxerre wederom naar Coulanges le Vineuse en hoewel daar de omgeving vol staat met lekkers, druiven, kersen, perziken, appels en abrikozen, allemaal afgewisseld tussen akkers met diverse graansoorten, kun je daarvandaan ook over het dal van de Yonne naar de berg kijken waar de heerlijkste noordelijkste bourgognewijn vandaan komen. Na dat bergje met daar tegenaan het oude dorpje Irancy is alleen nog Chablis, daarna eigenlijk niets meer, of men moet de champagne ook nog tot lekkere wijn willen rekenen: ik vooralsnog niet omdat het duur en ongezellig is en het is toch wel een heus raadsel hoe de franse marketing er in is geslaagd zoiets onsmakelijks als dure wijn wereldwijd aan de man te brengen terwijl er genoeg andere bubbetjeswijnen zijn van een veel betere smaak en kwaliteit, zoals sommige Cava's en Clairette de Die. Genoeg hierover, dus vanaf Coulanges het dal in, de rivier over en dan nog en parallel lopende kanaal, want heel Noord-Frankrijk ligt vol kanalen uit vervlogen tijden, natte transportwegen van weleer die vaak door bergen werden gegraven en een dergelijk kanaal reed ik over en klom de berg op naar Irancy en daar stalde ik even mijn DAFje, legde de daarnet aangekochte kersen uit de zon, steeg uit en liep het dorp in op weg naar één van de beste wijnmakers van Bourgondische wijn, Stephanie Colinot, en eigenlijk heet ze geen Colinot meer, maar Durup, want met deze chablisboer is ze nu getrouwd. Na een korte proefsessie nam ik voor mijzelf en voor Kees, frans, Sjors, Ad en nog anderen dit lekkers mee waarna ik over de berg verder klom en zo een prachtig uitzicht kreeg over de wijngaarden van de Chablis en links het dorpje Saint Bris zag liggen. Welaan, en zo ging het verder en inmiddels verschenen in de loop van de dag eerst een paar, maar daarna steeds meer schapenwolkjes aan de lucht. Nadat ik de chablisstreek weer had verlaten werd het eindspel weer als gebruikelijk voortgezet, dus Troyes, Reims, Rethel en toen de rij-uren op waren wilde ik de boel stallen bij een eetschuur in Novion, maar deze bleek op vrijdag te zijn gesloten en deze omstandigheid noopte mij een rij-tijdoverschrijding te maken want door dit euvel moest ik verder rijden tot aan de belgisch-franse grens, Bruly, tussen Rocroi en Couvin en daar sta ik nu ook met een groot slot op de achterdeur want ze zouden dat door mij gehaalde lekkers er toch eens uit gaan halen. Ik moet er niet aan denken.
Aldus schreef ome Willem.
