Dat waren mooie plekjes waar ik doorkwam vandaag, de moeite waard en er zullen weinigen weten hoe mooi Thueringen eigenlijk is. Na vanmorgen eerst een klant in Topen, even boven Hof, gelost te hebben reed ik over Hirschberg naar Bad Lobenstein en vandaar weer naar Wurzbach en vervolgens langs de Sormitz naar Saalfeld en even later loste ik mijn laatste client in Rudolstadt waarna ik over Koningsee en Pennewitz mijn eerste teruglaadadres te Gehren oppakte. Daarna over een weergaloos mooi heuvelweggetje via Grossbreitenbach naar Bohlen, waar ik reeds een tweede adresje annexeerde. Vandaar, tsjonge, schitterend, Grossbreitenbach terug en dan naar Schmiedefeld door een prachtig woud met soms onuitsprekelijke vergezichten terwijl ik overal om mij heen een adembenemende natuur waarnam: in bloei staande Flier, paarse en gele bloemen, en soms ook rode klaprozen en de tamelijk harde wind deed de korenhalmen schitterend golven als zag ik een zilverzee. Eigenlijk wilde ik doorrijden tot Suhl, maar op de laatste twaalf kilometer rustte een vrachtwagenverbod zodat ik genoopt werd richting Schleusingen, wat bij mij op bladzijde 136 van de kaart ligt, te gaan. Daardoor kwam ik vervolgens nog door Kloster Vessra en Themar en even voor Grimmathal schoot ik de snelweg op naar de stad die werkelijk zijn naam aan de varkens heeft te danken, Schweinfurt, want ooit was hier een doorwaadbare plaats voor wilde varkens door de Main en vandaag heb ik er gewinkeld en onder meer een heerlijk pakje punpernickel gekocht. Aan het einde van de dag tot kort voor Wuerzburg gereden en daar de auto stilgezet. Eerst een wandeling van een paar kilometer gemaakt en gemijnerd over de dag, want zoveel moois in een paar uur... En je wordt er maar niet van verzadigd. Na zevenen de horeca-instelling behorende bij de parkeerplaats opgezocht waar nog enkele landgenoten aan het eten waren terwijl het bier niet ontbrak. "Dat wordt weer wereldproblemen oplossen" dacht ik nog, maar dat viel reuze mee. De hoeveelheid ingenomen laag-alcoholhoudend vocht was binnen de perken gebleven. Wel werden wij geconfronteerd met een serveerstertje die er allemaal niet zo veel van begreep, bestellingen verkeerd noteerde en achteraf ook niet bleek te kunnen rekenen. Ze dreigde bij mij, die een paar mineraalwatertjes en een paar pintjes voor mijn colega,s moest afrekenen, zo even drie euro in haar eigen nadeel te berekenen. Na een korte, eenvoudige edoch heldere rekenles kwam ze tot inzicht dat er iets niet goed zat en zo rekende ik de 11,80 alsnog met haar af. Daarna in het half donker naar motel DAF gelopen terwijl aan de horizon de lucht prachtig rood kleurde, een extra apart gezicht met die rijen trucks op de voorgrond. De harde wind is er nog steeds en voelt fris aan terwijl de lucht heiig is. Een enkele ster laat zich zien en ik zoek de lucht af naar de maan, maar die kan in niet ontdekken. In de verte zie ik nog de blauwe rand van het dak van het Aral-tankstation en links daarvan een dertig meter hoge paal met daarop, ook in het Aralblauw, een vork en een mes. Zouden ze hier soms geen soep serveren?
Aldus schreef ome Willem.
---
