Het had, zo nam ik vanmorgen waar, de afgelopen nacht niet echt geregend, maar er was wel boven mij een dik grijs wolkendek en toen ik mijn weg vervolgde en tussen Orange en Avignon naar links keek zag ik dat de wolken toch minstens op twee kilometer hoogte hingen wat te zien was aan de Mont Venroux die met de top net onder de wolken goed te zien was hoewel ze er onheilspellend uit zag met de door de harde wind voortgedreven wolken die net over de top scheerden, want inmiddels had de wind wel weer de kop op gestoken. Even na zessen kwam ik aan in Cavaillon en na een zeer korte wachttijd reed ik er gelost en al om zeven uur weer de poort uit, op weg naar Castelnau de Gers, een klein plaatsje tussen Montpellier en Beziers in. Zo ging ik voort, via Saint Remy en Garons alwaar ik de snelweg nam en even voor Beziers sloeg ik af, eerst naar Pezenas en vandaar de binnenlanden in. Nadat ik daar twee paletten er in had werd de reis vervolgd via Pezanas, daarna de D 613 op naar Montagnac, vandaar de D 5 via Villeveyrac naar Gigean. Ondertussen begon het te regenen en in de loop van de dag werd dat steeds erger terwijl ook de wind zich niet onbetuigd liet. En door ging ik, Montpellier en van daaruit de D 17 op naar Quissac en vervolgens naar Ales waar ik de rondweg met een eindeloze rij rotonde's nam bij de voorlaatste de rondweg verliet om richting Aubenas te koersen, een weg die ik al zeer lang ken omdat ik in deze omgeving in de jaren zeventig meermalen met vakantie was en derhalve tijdens het rijden er allerlei herinneringen bij mij boven komen: de keuterboer waar ik tot eind september(!) nog aardbeien haalde, de slager die toen zulke heerlijke ham had, het koffietentje waar ik met mijn wederhelft vertoefde terwijl zij en passant "de kleine", die nu inmiddels natuurlijk groot is, het potje kleutervoeding gaf en de wijnboer die er nu niet meer is waar we "losse" wijn haalden en daar, bij die niet existerende wijnboer, hield ik nu links aan, de D 111 op en na enige tijd kwam ik in gietende regen aan te Ruoms en aldaar elf paletten bijgeladen. Na ontvangst van de papieren in nog stromender regen verder, door naar Aubenas en toen de N 102 op richting Le Puy en de regen viel met grote hoeveelheden uit de hemel, de wind striemde de bomen en bij de ruim vijftien kilometer lange klim naar de Col de Chavade (1299 mtr) -één van de mooiere cols in Frankrijk- leek de weg wel in een rivier veranderd. Toen ik bijna boven was zag ik aan gene zijde van de bergkam een lichtere licht. De wolken en nevelflarden werden echter met grote snelheid door de wind over de door de bloeiende bremstruiken gele bergen gedreven en in de tijd dat ik op de top een half uur pauzeerde ging er zoveel grijs de berg over dat van een lichtere lucht die ik eerst waarnam geen sprake meer was. Op de top van de Col de Chavade komt ook de weg vanaf de Col de Meirrand uit en de Col is thevens de grens van het water. Alles ten oosten er van stroomt uiteindelijk in de Middenlandse zee, en al het water ten westen van de col beland uiteindelijk in de Atlantische Oceaan en daarbij is de hoogvlakte waar je daarna doorkomt van een paradijselijke schoonheid met vergezichten waar je u tegen zegt die soms zelfs amerikaans aandoen, althans, zoals ik ze van films ken, want ik ben ginder nimmer geweest.
Na een half uur dus de weg vervolgd, Lanarca, en verder. De regen werd minder en aan de einder zag ik meer en meer lichtere plekken in het wolkendek. Naar het westen toe nam ik een adembenemende uitzichten waar van goengele valleien terwijl duidelijk de vulkanische vormen op de bergkammen te zien waren. Nadat de N 102 overgegaan was in de N 88 doorgegaan naar Le Puy en vandaar uiteindelijk via Saint Paulien (de D 906) richting Ambert gegaan. Eerst nog de col de la croix de L' Arbre (1006 mtr) over en toen nog een paar minuten was de tijd weer op. Nu sta ik op een parkeerplek in een dorpje, Felines geheten, vlak naast een terrein boordevol boomstammen en ik neem de geur van "vers" gezaagd hout waar intussen probeer ik radio 747 te beluisteren, maar deze wordt door hevig gekraak als gevolg door en ver van mij af zijnd onweder gestoord. Niet alleen Balkenende bevind zich in zwaar weer vandaag.
Aldus schreef ome Willem.
---
