Dat was niet helemaal de bedoeling, niet het vooropgezette plan wat ik had toen ik 'm aan het begin van de middag peerde, want ik zou gewoon lekker vier, vier en een half uur rijden en dan kappen, maar om onduidelijke redenen ging ik na die eerste vier uur, toen ik al lekker in het land Luxemburg vertoefde, maar weer verder nadat ik natuurlijk de wettelijke drie kwartier stilstand in acht had genomen en voort ging ik, de route is u nu wel bekend, Diekirch, Echternach en daar Duitsland, een uur voor het aflopen van het feestdagelijkse rijverbod, in en er maar van uit gaan dat die schuppo's niet op een uurtje zullen kijken vandaag en zo kon het gebeuren dat ik het tussen Trier en Saarbruecken donker zag worden en dat ik daarna door het nachtelijke duister met gezwinde spoed voortrolde, Frankrijk in en Bitche voorbij, langs de sabotterie (klompenmaker) van Phillippsbourg, Hagenau en Strassbourg voorbij en na een tweede keer vier uur maar weer gestopt om precies nul punt nul nul uur en onderweg scheen de maan, die aan haar laatste kwartier bezig is, dermate helder dat sterren bijna niet te zien waren. Inmiddels, net de laatste twintig minuten, ontwaarde ik meer en meer wolkenflarden die prachtig beschenen werden door het maanlicht terwijl er ook zo af en toe een wolkje tussen mij en maan schoof en daardoor de wat dunnere wolkenranden op sprookjesachtige wijze dusdanig werden verlicht dat ik er rekening mee hield elk ogenblik verrast te worden door een voorbij vliegende heks die daarvoor de welbekende bezem zou bezigen en toen ik in het donker stil stond nam ik nog een tijdlang het geluidloze schouwspel van heldere maan en passerende wolken waar, genietend van de geluiden van de stilte om mij heen maar na een tijdje constateerde ik dat geen heks was langs komen vliegen en ik hoorde slechts één keer een lokroep van een vogel, wat voor één, ik weet het niet, en verder hoorde ik alleen nog het zachte tikken van mijn tachograafklok.
Aldus schreef ome Willem.
---
