Vandaag maakt u weer eens kennis met de idiote kanten van ons beroep, en wel op diverse punten. Vanmorgen om half acht bij het bedrijf naar binnen gereden en onthoudt u even de tijd met in uw achterhoofd dat ik vandaag weer negen uur mocht rijden binnen een werktijd van vijftien uur wat weer inhoudt dat ik uiterlijk half elf vanavond moet stoppen. Nu had ik voor de terugvracht, welke, dat was aan het eind van vorige week niet bekend, dertig lege europaletten meegenomen (zeer veel vracht staat immers op dit soort pallets) die ik dan eventueel kan ruilen. Vóór mij werd eerst nog een ander geladen en daarna, pas om tien uur, was ik aan de beurt. De "handel" die ik kreeg stond op europaletten en ik stelde voor die te ruilen. Maar volgens de klant in Nederland wilde het bedrijf waar ik nu was alles los in de auto zetten en volgens de mensen waar ik aan het laden was wilde ze op zich wel ruilen, maar van de klant in Nederland moest het los in de oplegger worden gezet. Ergo: voorin mijn oplegger staan nu twee hoge stapels met europaletten en de hele handel, die op europaletten stond, is van de paletten afgehaald en los in de oplegger gezet en als ik in Nederland ben wordt het weer op europaletten gezet. Met andere woorden: een totaal zinloze werkverschaffing, maar ja, zo lang ik niet zelf aan die dozen hoef te trekken zoeken ze het maar uit. Gevolg was echter weer wel dat ik net over twaalven klaar was met laden en toen mijn documenten ging halen en een vreselijk irritant iets is, dat de kantoorjuf pas op dat moment de vrachtbrief gaat schrijven, iets, wat ze tijdens het laden ook had kunnen doen. Maar ja, na ruim dertig jaar weet ik dat je dat er hier toch niet in kunt krijgen. Volkomen kansloos dit te veranderen, maar het geheel heeft voor mij nog een vervelend gevolg. Doordat ik vanmorgen het terrein ben op gereden en DUS om half acht begon moet ik voor half elf zoveel mogelijk rijden. En dan nog het zegeltje. Hoewel er bij het loket allerlei instructies zijn waar op staat dat we goed op de lading moeten passen (zoals niet onbeheerd voertuig achter laten, niemand iets vertellen, de route verzwijgen etc etc) kreeg ik wel achter op het voertuig een zegel (zodat de achterdeur niet open kan zonder dit zegel te verbreken) van dat bedrijf en aan het zegel kunnen dan potentiële dieven exact weten wat ik aan het vervoeren ben. U begrijpt: het zegeltje is er reeds af, al was het maar dat ik anders niet bij de door mij meegenomen fiets kan komen. Zo ziet u, ook voor een vrachtrijder is het leven een aaneenschakeling van problemen, maar niet getreurd, in de middag taaide ik af van Potenza richting Salerno en reed niet veel later door het gekkenhuis wat de naam Napoli draagt en ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat napolitanen de meest levensmoede mensen van Italië zijn zo scheuren ze langs, om en voor je heen. Even daarvoor passeerde ik nog de Vesuvius, een imposante berg vooral als je in je achterhoofd de geschiedenis er bij betrekt. Na Napoli over de via Casilina naar Rome gekoerst en van daaruit richting Civitavechia opgegaan en dan kom je op de via Auralia dewelke naar Livorno loopt. Reeds in het bijna-donker zag ik links van mij de berg op het schiereiland met het voorheen nederlands vorstelijk onderkomen Porte Ercole en helemaal donker was het toen ik Grosseto passeerde en niet lang daarna sloeg ik af bij Follonica, een oud vissersplaatsje waarvan ik wist dat daar een magnifiek tentje stond en die bleek er nog steeds te wezen en de parkeerplaats is aarde donker en ongelofelijk rustig terwijl tussen de schaarse wolken weer een indrukwekkend sterrenpatroon is waar te nemen met een zeer dun maanschilletje.
Het is al weer veel te laat.
Aldus schreef ome Willem ---
