Nadat ik gepoedeld had in de Ionische Zee -waardoor de zeespiegel van de middellandse zee enigszins steeg- verder gereden richting de stad waar een boog ter ere van Trajanus staat, Taranto. De eerste borden gaven aan dat deze stad bijna vierhonderd kilometer verder lag en met een gangetje van zeventig (harder mag je hier niet met het Dafje) reed ik de weg af langs de golf van Taranto waarbij je allerlei leuke, zei het wat slordige dorpjes, door komt en vanaf Rossano enorme sinaasappelgaarden waarneemt. Zo reed ik dus over de SS 106, wat tegelijk ook de E 90 is, links van mij de Calabrese bergen die ik niet kon zien vanwege de nevel. Vanmorgen trouwens nam ik op sommige toppen nog sneeuw waar en zo vreemd is dat niet: het is hier tamelijk fris voor de tijd van het jaar en sommige calabrese toppen zijn over de 2000 meter!
Dus vanmiddag via Crotone, Ciro, Rossano, Trebisacce naar Novi Sire waar ik Calabrië verliet en Basilicate weer in kwam en over een enorme vlakte reed waar volgens mij menig veldslag heeft plaatsgevonden, maar die nu vol staat met olijfbomen en verder enorm veel fruitbomen, druiven, en heel veel kleurrijke struiken en bloemen, ja, alles zo weldadig, dat ik woorden te kort kom om het te beschrijvenn. 44 kilometer voor Taranto, na ruim drie uur kachelen langs de prachtige route bij de ruxefne van Metaponte links afgeslagen en koers gezet naar Potenza en ruim een uur later kwam ik daar aan. Het is trouwens verbazingwekkend hoe de italianen reeds in de jaren zestig de honderden kilometers snelweg door de bergen bouwden, welliswaar met financiele steun van wat toen nog de E E G heette, maar toch! Wat dat betreft hebben ze hier wel mazzel gehad dat ze van meet af aan hebben mee mogen doen, net als dat ik mazzel heb hier rond te mogen knorren en dat daar ook nog voor betaald wordt!
Aldus schreef ome Willem.
---
