Het is al weer donker op de kleine parkeerplaats en later geworden dan ik had gewild. Nee, niet dat ik mij te buiten ben gegaan aan het één of ander, maar het kwam een beetje door een groningse collega die ik hier trof. Het ging overigens verder voorspoedig vandaag want reeds om acht uur reed ik geladen en al de poort uit van de fabriek waar ik afgelopen nacht had gesnurkt. Na een klein stukje grote weg bij Bollene er af en daarna langs de noga-stad naar het noorden gereden en vanaf Loriol nog een stuk grote weg, Lyon gepasseerd en vanaf Villefrance weer over een oude N-weg, wat lekkers voor mijzelf opgehaald in Belleville en na nog een paar kleine stukjes snelweg (Macon-sud, Macon-nord en Chalon-Dijon) lekker over de nationaal naar boven gehobbeld met veertig ton; Langres en dan via Rolampont en Nogent, een weg die volgens mij niet door welk navigatiesysteem dan ook wordt aangegeven, zo stil is dat stuk, via de weg Montigny Chaumont naar Chaumont gereden omdat de weg Langres Chaumont verboden is voor voertuigen boven de 7 1/2 ton. Daarna Saint Dizier, Vitry le Francois, een stadje waar je eerst dwars door het centrum reed, vervolgens via de buitenwijken en sinds tien jaar ligt er een heuze ringweg, en vervolgens bij Chalon en Champagne, tot aan 1998 Chalon sur Marne geheten, rechts af richting Attigny en daar parkeerde ik bij een simpel en klein restaurantje met niet al te denderend eten en zeer vieze wijn, een soort Cote du Rhone Poulenc vermoed ik, maar ja, een betere plek om te overnachten is er in deze omgeving niet dus roeien we maar met de routier die er voor handen is. Buiten stond een nederlandse auto uit Drente en binnen zat Sibbe, een groningse chauffeur die ik kon uit een zeer grijs verleden en die al enkele ricardjes op had. Ik bestelde een perrier, terwijl de groninger nog een ricardje nam en onder het eten dronk hij nog twee keer een halve liter wijn van een soort waar ik mijn oranje ADR-borden voor uit zou zetten. Zelf dronk ik water en inmiddels werden zo ongeveer alle chauffeursproblemen besproken en mijn collega was, om even in voetbaltermen te spreken, zeker voor tachtig procent in balbezit terwijl ik hem door het prachtige groningse accent, waarbij hij niet alleen zijn eten, maar ook zijn woorden deels inslikte, nauwelijks kon verstaan zodat ik eigenlijk niet goed weet welke problemen er eigenlijk besproken zijn. Daarna nog even nagekaart aan de bar, waar hij koffie met calvados nam en ik weer een glas mineraalwater. Ik deelde de ringbaardbebaarde groninger, grote kerel, een weinig kalend en tamelijk veel overgewicht terwijl hij onder het spreken steeds heftiger werd en mij steeds met uitgestoken vinger aanraakte, mee, dat ik moe was en ging slapen, stapte naar buiten en stond in de dorpse stilte met boven mij weer prachtige stille sterren en ook de maan is weer van de partij. Volle maan nog wel en als ik goed kijk zie ik met een beetje fantasie het gezicht van de groninger in er in.
Aldus schreef ome Willem
---
