Na de rustige nacht op de parkeerplaats La Padana vanmorgen bijtijds vertrokken omdat ik redenen had dat ik niet de enige zou zijn op het laadadres want wat en waar ik voor zou gaan laden was twintig (euro)pallets (voor niet ingewijden: in een oplegger gaan doorgaans 33 euro-pallets of 26 "blok"-pallets) voor de "Aldi" in Best en nu niet om het één of het ander: deze supermarktketen verdiend niet alleen zijn geld over de ruggen van hun eigen personeel, maar al helemaal over de rug van de vervoerder, chauffeur incluis, en daar wordt je niet echt vrolijk van. Net even voor zeven uur was ik op de laadplaats, een klein dorpje even boven Soave, Cazzano geheten, een wijnbedrijf waar ongeveer vijftien jaar geleden de eigenaar en nog een paar lui werden opgepakt vanwege het feit dat ze methanol aan de wijn toevoegden. Welnu, bij deze firma zou ik dan een hele goedkope "spumante", rijk voorzien van chemische toevoegingen (waaronder sulfiet), laden, en mensen die zo iets kopen en dan ook nog zeggen dat het lekker is hebben een smaak die overeenkomt met de prijs: hoe goedkoper, des te lekkerder, maar dat is dan wel jezelf voor de gek houden en je smaak wordt er negatief door bexefnvloed
Helaas is door het jarenlange gemanipuleer het gemiddeld smaakniveau van de meeste mensen dusdanig verziekt dat het geen kwestie meer is van goede smaak. In het algemeen drinkt men geen wijn meer die lekker is, maar die als lekker wordt voorgezet en dat is eigenlijk diep triest.
Terug naar de dag van vandaag. Toen ik aankwam stond er er al twee Litouwers en nog een roemeen te wachten zodat het er mee begon dat ik nummer vier was. Het laden ging boven verwachting wonderwel redelijk snel -ze begonnen zelfs om zeven uur- hetgeen er in resulteerde dat ik reeds voor negen uur de rommel er in had. Echter heeft het tot elf uur geduurd voordat ik weg kon omdat men pas na het laden eens ging kijken naar de papieren en die bleken weer niet in orde te zijn. Pas toen ik aangaf dat ik de lading dan wel zou gaan lossen, ging men actief aan het werk en waren de papieren plotsklaps wel snel klaar. Men wilde natuurlijk van die chemische troep af en ik had de neiging de oranje ADR-borden uit te klappen. Dit soort adressen is vaak zeer onaangenaam om te komen omdat men zich niets gelegen laat liggen wat de gevolgen zijn voor de chauffeur. In mijn geval resulteert dat in een dag later thuis, want in plaats van voor de middag het tweede adres laden, werd het na de middag, en zodoende was ik al blij dat ik ook nog mijn kistje voor Gerno di Lesmo, boven Milaan, kwijt raakte, maar document maken om door Zwitserland heen te rijden kon ik nu wel vergeten. Bovendien was ik nu ook al snel door de werktijd heen en dat allemaal door een lamlendig kantoormeneertje die de papieren liet liggen voor wat ze waren.
Maar goed, genoeg hierover, u heeft weer eens kennis gemaakt met chauffeursongerief en daar kom ik wel weer bovenop. Na cessare dus gereden naar adres twee, in Motta Baluffi, bezijden Cremona en overal was te zien dat het voorjaar zich aan het uitleven was. Bij Mantova weerspiegelde de toen nog wolkenloze lucht zich op het stille water van de Mincio, de rivier die langs Mantova stroomt en ik zag zeer veel bloesem, de magnolia, paardenbloemen en zelfs seringen. Toen ik via Cremona en Bergamo naar naar mijn laatste adres reed zag ik dat de lucht begon te betrekken en tegen de Alpen opstuwde en tussen Milaan en Arona begon het zowaar te regenen. Tot slot ben ik maar in de buurt van Verbania blijven staan. Morgen in Villadossola een "transitje" laten maken en dan verder.
Aldus schreef ome Willem.
---
