Nou, dat was me het dagje wel weer. Nee, niet dat ik weer een paar keer verkeerd reed, maar nu leek het of de plenner de weg kwijt was. Plenner, en geen planner! Dit omdat ik vind dat veel gebruikte leenwoorden zo spoedig mogelijk moeten worden genationaliseerd, zoals onder meer ook melen (in plaats van het foei-lelijke mailen), maar dit even terzijde. Vanmorgen bij het krieken weggegaan, via Friedrichshaven en Isny, in welker omgeving de sneeuw nog dik lag opgetast, naar het gehucht Wiggersbach gezoeft, de pakjes besteld en toen bij Kempten de grote weg naar Fuessen genomen waarbij je vlak langs de sloten Hohenschwangau en het schitterende Neuschwanstein komt en van het laatste slot weet ik nog dat, toen het gereed was gekomen, de eigenaar, één of andere keurvorst, zich verdronken heeft in de voorliggende vijver en dit verhaal herinner ik mij toen ik hier in 1970 op de brommert met vakantie was en op het kasteel een rondleiding kreeg. Evenals toen ging ik ook vandaag de Fernpas over, een pas waar ik al meer dan 20 jaar niet meer geweest was, en toen door naar Innsbruck en onderweg nuttigde ik en passant nog even een Kaisermelange bij wegrestaurant Rosenberger waarbij je dan de beker gratis mag meenemen. Daarna de overbekende Brennerpas over en toen richting Bolzano (Bozen) waar ik zes pallets voor had. Echter bleek dit niet voor Bolzano, maar voor Bolzano Vicentino te zijn, een minuscuul klein dorpje neven Vicenza! Gelukkig kwam ik daar reeds achter voordat ik begon met zoeken zodat ik besloot eerst de lading van tien palletten op te halen in Trento. Echter op het opgegeven adres stonden slechts twee computers, twee burelen en daarachter twee dame's van een jaar of dertig en ik belde de plenning wat nu precies de bedoeling was want dit zou toch wel een heel eigenaardige lading zijn met het risico dat ik, zo ik onderweg zou worden aangehouden, door de hermandad verdacht zou kunnen worden van illegale vrouwenhandel. Al spoedig bleek dat ik op het kantooradres was beland van een laadadres dat een paar honderd kilometer elders, in de buurt van Cremona, lag. Dus ook hier ging er vandaag goed iets mis, maar om de schade binnen de perken te houden spoedde ik mij richting Bolzano Vicentino en reed zodoende met gezwinde spoed door de Valsugana, dus via Bassano del Grappa en kwam net binnen de tijd aan op het losadres. Tijdens de trip door de valsugana bewonderde ik opnieuw de woeste rotswanden, de onherbergzame bergen, het domein van de steenbok en de gems terwijl de bergen ook veel ander klein wild en vogels herbergt en ik zag het zonlicht prachtig schitteren op de kolkende watermassa van de nevenstromende Brenta en links boven mij ontwaarde ik ook nog zowaar de maan. En ook de lente is hier goed begonnen, ik zag reeds een gouden regen vol in jong blad staan, forsythia's in de middenberm in volle bloei en natuurlijk ook diverse kersenbomen die stonden te pronken met hun zachtrose en witte bloesem. Nadat ik los was in dat andere Bolzano naar een knaagschuur in Montebello gereden, een tent waar ik meer dan tien jaar geleden voor het laatst ben geweest, een tratoria waar ik een tijd lang wekelijks kwam en waar ik nog wel leuke herinneringen aan heb. Vroeger stonden we hier met wel twintig landgenoten en het is goed te merken dat die tijd voorbij is. Vandaag waren het er uiteindelijk nog een stuk of zes en de destijds overvolle parkeerplaats is nu nauwelijks half bezet. Inmiddels heeft de eigenaar de deur gesloten en is iedereen naar zijn mandje. Alleen ome Willem is nog wakker en kijkt wat rond. Op de doorgaande weg rijden spaarzaam wat voertuigen. Verder is het stil en donker. Kom, ik ga ook maar eens snurken
Aldus schreef ome Willem.
---
