Vanmorgen vroeg, na de waterkraan, toilet en de koffietafel, in die volgorde, te hebben bezocht, weggereden van de stoffige parkeerplaats naar de nabij gelegen eerste klant vandaag, tevens de laatste losklant deze week die er al vroeg was, spullen er uit en toen met een volle lading luchtbedvulling van Osnago via Trezzo sul Adda richting Bergamo, Brescia en Verona gekard en bij Verona de grote weg, die ik inmiddels zat was, verlaten en de weg genomen door de po-vlakte en wel tussen de rivieren Adige en Po, de weg over Legnago richting Rovigo en uiteindelijk bij Occhiobello even over de grote weg, om Ferrara heen en daarna weer het volgende traject richting Ravenna. Maar even na Argenta afgeslagen in zuidelijke richting om onze afhaalklant in Imola te bezoeken. Nadat de bubs er in zat naar Campogalliano gegaan om aldaar een transit-document voor zwitserse doorgang te laten maken en toen dat klaar was de kaarsrechte autoweg, met één flauwe bocht bij Piazenca, naar Milano genomen en bij het ronden zag ik haar weer! Links voor mij, toen ik in noordoostelijke richting keek, achter een dunne sluierwolk, een klein schilletje nog maar, het begin van de wassende maan! Of is de maan een hij? Maar goed, verder ging ik, eerst richting Como, een kleine file, en dan richting Varese en toen richting Arona en uiteindelijk richting Dommedossola, dat voorbij en elf kilometer voor de grens, in het dorpje Varzo, ben ik maar gestopt. En eindelijk, vandaag een ruim aanbod van de eerste echte voorjaarstekens gezien: de velden met hun gewassen mais, gras, graan en zo zijn groen en de eerste kersenbomen staan ook al in bloei terwijl de temperatuur lekker 17 graden aangaf met een typisch zonnetje er bij.
Oh, ja, en vandaag, om 13.43 precies, was het de eerste. De eerste dode dit jaar. Het eerste insekt wat zich tegen mijn voorruit te pletter vloog en precies op ooghoogte een groene vlek achterliet.
Aldus schreef ome Willem.
---
