Vanmorgen maar eens gewacht tot het licht werd en toen naar mijn eerste adres gereden dat helemaal achteraf in de bergen was gelegen. Overal sneeuw en dat geeft wel een heel raar gezicht als je hier in Spanje bent, maar goed. Toen ik de klant nabij linaris, even ten noorden van Barcelona, er uit had, naar het eerste laadadres gereden, een piepkleine puebla in de buurt van Villafranca de Penedes en hier was nauwelijks nog sneeuw te zien, maar wel zeer mooie bloesem van enkele kersensoorten. Ook de temperatuur werd al een beetje aangenaam, maar dat werd al wat minder toen ik naar het tweede laadadres in de binnenlanden even boven Manresa ging. Hier veel meer sneeuw en dat was toch wel erg vreemd. Tussen de middag had ik trouwens nog een lekker broodje met gebakken ei, tortilla, gegeten. Nergens kunnen ze zo goed eitjes bakken als in Spanje en Ik kijk er hier altijd, naast de overheerlijke hammetjes, naar uit. Welaan, toen de bubs er in zat naar een volgend adres in het achterland van Perpignan, bij het dorpje Tuchan, maar daarvoor moest ik wel weer de grens passeren en toen ik vanaf Villafranca terug reed zag ik reeds op de borden staan dat alle vrachtverkeer niet verder mocht dan Granolles, dus even voorbij Barcelona. Goede raad was duur, ik informeerde hier en daar en kwam te weten dat ook het vrachtverkeer bij Vic, vanaf Manresa richting Girona, ook al werd tegengehouden. Vooralsnog volslagen onbegrijpelijk; het was een stralende zon en niets wees of wijst op extreme omstandigheden. Deswege besloot ik een andere weg te nemen, niet eens zo veel om in kilometers, over Puigcerda en vandaar over col de la Perche of over de col de Quillane naar Perpignan te hobbelen, een overigens prachtige weg, eerst door de sierra del Cadi, daarna over een schiterende hoogvlakte van Livia (een spaanse enclave in Frankrijk), en vervolgens een wonderschone weg naar Prades en dan naar Perpignan. En inderdaad, zonder één centje pijn reed ik in een stralende zon de hiervoren beschreven route. Vooral het laatste deel, een echte bergweg door schitterend besneeuwde bergen en dalen, een temperatuur van soms wel min zeven (!) en talloze (haarspeld)-bochten en weliswaar heb ik Perpignan dan niet gehaald, maar ben wel tot Prades gekomen en dat is toch al een heel eind. En inmiddels vraag ik me af welke duistere bedoelingen de fransen hebben om de grens voor vrachtverkeer af te sluiten. Immers: Als deze weg al zo goed loopt, waarom zou een snelweg dan een probleem zijn?
Aldus schreef ome Willem.
---
