Hoe bestaat het! Toen ik vanmorgen wakker werd was het MIN TIEN, en dat op 12 maart in de buurt van Moulins! Ja, de winter heeft het mooi even gewonnen van het naderend voorjaar dat vorige week hier bijna scheen begonnen te zijn. Maar tussen de streken waar deze koude thuishoord en de omgeving waar zij nu verblijft is een warmer gedeelte zodat het er veel van weg heeft of deze kou hier zit ingesloten en zal niet de kans krijgen zich terug te trekken naar polaire gebieden, neen, deze kou zal binnen afzienbare tijd onder invloed van zonnestralen ten onder gaan aan warmte en zal de strijd verliezen, in tegenstelling tot het door mij uitrijden van deze moeizame spaanse partij die ik uiteindelijk toch in mijn voordeel ga beslissen omdat ik vanavond, weliswaar na ruim 38000 hectometers, ben thuisgekomen nadat ik vanmorgen met zonsopgang vertrok en ik nog juist zag dat van de afnemende maan niet veel meer dan een schilletje over was en de akkers door de kou met neveligheid waren bedekt en ik daarbij ook nog veel vogels, vooral kraaien, zag, die, uitgehongerd, naar voedsel zochten. Vergeet niet dat dit koude weer energie vreet aan de vogels en die daardoor meer voedsel nodig hebben dat er niet is terwijl ze ook nog met hun nesten goed te zien zijn omdat de bomen nog zo lang kaal blijven. Vanmorgen trouwens ook nog een pain chocolat met een petit cafe genuttigd bij de gisteren door mij omschreven uitbater, een echt vriendelijk en olijk kereltje, ook weer vanaf vijf uur op. Madam Tomat was nergens te bekennen. Maar goed, zo speelde ik ook deze partij uit, Moulins, Nevers, Auxerre, Reims, Rocroi, Brussel en Breda. onder het rijden heb ik eens goed naar de omgeving gekeken en daarbij vond ik vanwege de melancholieke omgeving het erg passend om intensief te luisteren naar een pianoconcert van Mozart en duikelde daarbij uit mij CD-doos een CD op van een opname vanaf een 78-toerenplaat waar de joods-poolse virtuose Wanda Landowska in 1934 het 26-e pianoconcert van Mozart speelde, toepasselijk ook, omdat deze dame wellicht ook deze route, maar dan in tegenovergestelde richting, heeft genomen toen zij de vlucht nam voor de nazi's, een vlucht die slaagde want in 1941 bereikte ze via Lissabon Amerika.
Als je goed naar de cadans luistert die ze destijds speelde hoor je héél geraffineerd de klanken van de eerste acte van Le Nozze di Figaro, de opera die een paar maanden na het pianoconcert in 1786 in Wenen in primaire ging.
Prachtig hoor, zo'n pianoconcert beluisteren op stille franse wegen en daarbij een lekker zonnetje, een goed medicijn tegen de koude die mij maar parten blijft spelen.
Aldus schreef ome Willem.
---
