Nou, dat was mazzel hebben vanmorgen, mazzel, dat ik zo ver was doorgereden zoals ik gisteren had geschreven, want vanmorgen vroeg was er net achter mij een vreselijk ongeluk gebeurt. Een bijzonder transport geladen met tachtig (!!) ton kantelde net na Couvin en de lading viel boven op een passerende vrachtwagen met alle gevolgen van dien. Daarbij vernam ik later dat er vooralsnog geen doden bij waren gevallen maar wel dat de weg helemaal was afgesloten. Welaan, zo reed ik op mijn manier naar Parijs, reed het vliegveld Charles de Gaulle, vernoemd naar een roemruchte president van Frankrijk uit de jaren zestig die daarvoor generaal was ten tijde van de tweede wereldoorlog, aan de noordzijde voorbij en kwam zo bij mijn eerste client in Saint Witz, ging naar de tweede in het nabij gelegen Marly la Ville en vertrok vervolgens naar de derde en laatste klant en daarvoor reed ik een stukje over de autoroute en daar zag ik hem weer staan, net voorbij het vliegveld aan de linkerkant van de grote weg, de cederboom, de cederboom die ik al ken vanaf voorjaar 1969, want toen stond ik daar te liften. De cederboom waar hoogstwaarschijnlijk moleculen bevat die voorheen in mijn lichaam zaten omdat ik tijdens het wachten op een lift zo nodig moest, de cederboom, waarop de woorden van toepassing zijn: "mensen gaan voorbij, maar bomen blijven staan". Alles veranderde hier, destijds nog geen enkele waarneming van een vliegveld, er kwam af en toe een auto voorbij en de snelweg was nog helemaal niet af, maar de cederboom stond er, weliswaar een stuk kleiner, al, stond er in de jaren tachtig, negentig, vorig jaar en ook vandaag.
Eerbiedig groette ik de standvastige cederboom en bleef hem nog lang na kijken totdat hij uit mijn linkerspiegel verdween. Zo kwam ik na de middag bij de laatste klant aan, bracht er de pakjes en keerde weerom, weer terug over Soissons, de stad waar tweehonderd jaar geleden een boom stond die in de wijde omtrek bekend werd vanwege zijn hypnotische krachten en waar mensen behept met allerlei kwalen op af kwamen en door de hypnotische geneeskracht van de boom werden genezen. Na Soissons weer naar Laon, Hirson en toen weer de weg naar België waar de weg ten gevolge van het ongeval nog steeds was afgesloten. Het voorjaar is trouwens ook goed begonnen want de bermen zijn op sommige stukken bezaaid met bloemen en jong groen, vooral de Salix Alba Tristis met de nederlandse naam treurwilg staan er schitterend bij en ook de akkers strelen de ogen met hun zachte groen. Inmiddels ben ik weer terug in Nederland en heb net een klein hapje gegeten. Ik geef me nu over tot het lezen van een boek en daarna ga ik maar weer eens lekker slapen.
Aldus schreef ome Willem.
---
