Nijmegen! Vroeger, als ik als klein jochie wel eens op het centraal station rondbanjerde en ik de naam Nijmegen op de zijkant van de trein of op de vertrekborden zag staan, of als die naam door een onverstaanbare omroeper werd rondgebazuind, kreeg ik altijd een warm gevoel van binnen. Wat had ik daar graag met zo'n trein naar toe willen gaan, maar ja, daar had ik geen geld voor. Ik had nauwelijks tien cent voor een perronkaartje. Breda, Zwolle en Maastricht klonken ook wel aardig, maar Nijmegen, dat was voor mij zoiets als Utopia en toen een paar jaar later mijn ouders een tweede huis hadden in de Betuwe dat op minder dan 25 kilometer van de stad lag, sprong ik regelmatig op mijn Harley Trapson en fietste er dan over de Waalbanddijk naar toe. Aangekomen bij lent stak ik dan die geweldige brug over en kwam dan aan op het Keizer Karelplein en als je naar links keek zag je een lange stijgende helling dat dan de weg naar Berg en Dal was. Nijmegen, ook door zijn ligging dus bijna een "buitenlands" uiterlijk, de mensen spraken al wat anders, de geur was anders en ook de kleuren waren daar anders. Welnu, vanmorgen was ik hier dan bij mijn eerste losklant waar ik twee paletten bracht, Nijmegen, dat vermoedelijk ook nog een grote geschiedsvergissing herbergt omdat de hele geschiedenis tussen het jaar 500 en 1400 en wat men in het algemeen toeschrijft alhier te hebben plaatsgevonden is gebaseerd op een schrijffout van een monnik die de stad Nijmegen heeft verward met de franse stad Noyon dewelker twee plaatsen in het latijn dezelfde naam hebben en er zijn inderdaad enkele historici die werkelijk menen dat Karel de Grote zijn residentie niet in Nijmegen, maar in Noyon had en dat de Noormannen
niet Dorestad, het huidige Wijk bij Duurstede, maar Saint Omer hebben verwoest en dat de destijds beruchte Duinkerker kapers nog afstammelingen waren van de Noormannen.
Hoe het ook zij, na Nijmegen koerste ik naar Almere en tussen Barneveld en Nijkerk stopte ik even voor een koffie met een balletje en daarna verder, de mooie beboomde weg naar Nijkerk toe en dan de polder in naar Almere, Almere, dat zag ik vroeger nooit op die treinborden staan en werd ook nooit door de onverstaanbare omroeper omgeroepen, maar ja, Almere, dat bestond toen nog niet eens en in Almere haalde ik een paar vaten voor Parijs op waarna ik naar de zaak in Amsterdam ging, alle zendingen er uit liet halen, lege paletten er weer in en na iedereen een voortreffelijk en aangenaam weekend te hebben toegewenst benevens een vers kratje Tsjechisch bier (pils) voor de jongens te hebben achtergelaten, koetelde ik voor een paar dagen rust huiswaarts.
Aldus schreef ome Willem.
---
