Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

donderdag 11 februari 2010

Donderdag, elf november 2010 (N.C.).

Toen ik vanmorgen daar vlakbij Brignoles op mijn buitentemperatuurmeter keek besloot ik het maar op te geven want het teken waar ik al twee dagen naar op zoek was zou vrijwel zeker uitblijven omdat het tien graden vroor ook al scheen de zon vorstelijk. Misschien wel juist daarom... Nee, een lenteteken leek niet voorhanden en nadat ik mijn hoofd onder de kraan had gehouden en koffie met een pain chocolat op had spoedde ik mij om negen uur naar de nabijgelegen klant om de goederen te laden die al bijna klaar waren. Ik zette mijn voertuig neer en wandelde een keer om de boerderij heen, maar dat was, ondanks of juist weer dankzij, de vorstelijke zon, bijzonder onaangenaam. Als u de foto bekijkt op willemdeschaker.web-log.nl zou je niet zeggen dat het met een keiharde wind bijzonder onaangenaam was ook nog met mijn dikke ADIDAS-winterjas aan! Gelukkig was de handel voor tienen reeds klaar en nadat de spullen geladen waren en ik de documenten had getekend ben ik afgetaaid naar het noorden. Normaal had ik over Rians, Sisteron en Grenoble, of over de Col de Crabe via Die (juist, van de Clairette de Die) gereden, maar ik vertrouwde het weer niet en dus rolde ik richting Aix, Avignon en Valance naar Lyon, de route de soleil die na Montelimar veranderde in een route de neige want de sneeuw kwam fors naar beneden, voortgedreven door een bizarre noorderwind, storm eigenlijk en het is allemaal maar net an geweest dat ik kon blijven rijden. Op de radio vernam ik dat de franse departementhoofden bij elkaar waren om de mogelijkheid te bekijken of en wanneer de eerste tour de Frans per schaats kon worden verreden.
De lucht was muisgrijs, het leek om 12 uur wel avond en de sneeuw tuimelde maar door. Even boven Lyon was het iets beter en bij Macon zou ik in een piepklein achterafdorpje, Fuisse genaamd, ook weer wat ophalen. Ook hiervan een foto op het log, en ja, bekijkt u het zelf maar en het begon daar net weer hevig te sneeuwen en ik was blij dat ik weer in de bewoonde wereld was teruggekeerd. Daarna naar Chalon sur Saone en dan over de N6 richting Auxerre. Het begin van de weg was goed te rijden, maar even voor Saulieu was het bar en boos en ik was blij dat ik ongeveer als enige en laatste aan het verkeer deel nam. En na Saulieu vond ik een kleine knaagschuur waar een meneer achter de bar staat met een enorme snor en totaal nog twee voortanden boven in het gebit waarmee hij stilzwijgend te kennen geeft nog gevrijwaard te zijn van de moderne tandheelkunde, en de kok die nu nog bezig is het chauffeursvoedsel te bereiden. Zal zo wel zien wat de pot schaft, als er maar geen paddestoelen in zitten want die vind ik vies.

Aldus schreef ome Willem.
---