Regelmatig maak ik dingen, kwesties, mee waarvan de buitenstaander meent dat zij anno 2010 toch niet meer zullen voorkomen, maar dat is onjuist. Er was vliegende haast mee, met dat brood wat opgehaald moest worden even boven Venetië. Vrijdagmorgen, als het even kon, in Nederland lossen, of anders in de middag. Maar ik was nog niet eens bij Piacenza en daarvoor had ik nog twee adressen te laden in de "rimboe", midden op de po-vlakte en vet van de grote weg. Allereerst vroeg op en naar Cremona gereden, daar afgeslagen en bij een oord, Motta Baluffi geheten, de eerste client opgehaald. Dat ging lekker vlot en als dat zo verder zou gaan zou ik Bolzano nog wel eens kunnen halen. Welaan, op naar client nummer twee waarvan we reeds een fax hadden dat de goederen klaar waren, maar toen ik daar om elf uur aankwam was er nog niets klaar en na een wachttijd van twee en een half uur konden de pakjes er eindelijk in en toen die er in zaten natuurlijk weer een drie kwartier op de papieren wachten. Jaja, u leest het goed. Het is hier niet aan het verstand te brengen dat er tijdens het laden ook de papieren klaar gemaakt kunnen worden en dat zoiets dan zeer veel wachttijd scheelt. Maar goed, ik heb er mee leren leven. Inmiddels had de klant waarvoor we brood zouden laden al diverse keren gebeld of het wel lukken ging vandaag en dus reed ik met gezwinde spoed vanaf dit wachtadres bij Verona naar de laatste ophaler te Olmo, even boven Venetië. Om half vijf zette ik het voertuig voor de deur van de broodheer stil maar welk een onbehagen, de lading was niet klaar. Is nu ook nog niet klaar, maar, zo sprak de broodheer, pas morgen om 12 uur! Zulke zaken maken wij dus mee anno 2010: klanten die zeggen dat het klaar is maar jokken, en klanten die lopen te jagen terwijl, in dit geval, het brood nog moet worden gebakken. En intussen loopt het spaak met de rij-tijden maar ja, dat is een probleem waar een buitenstaander geen enkele boodschap aan schijnt te hebben. Met een beetje pech kan ik morgen weer niet meer dan een magere zes uur rijden omdat ik hier te laat vertrek en de Oostenrijkers een rij-verbod na acht uur hebben ingesteld voor vrachtverkeer. Dus tel uit je winst, door dit soort gemierkont loop je uiteindelijk bijna twee dagen achter de feiten aan maar inmiddels vind ik het onverklaarbaar dat dit soort zaken anno 2010 nog regelmatig voorkomen. En ach, het wordt betaald dus maken we er wel wat van.
Intussen ben ik wel weer op zoek geweest naar een eerste lenteteken. Immers is de temperatuur met 13 graden al bijna aangenaam te noemen en je zou toch verwachten een glimp van een eerste blije bloem, een uitbottende tak of een jong groen glimlachend blaadje te mogen begroeten, maar ik heb het nog niet gezien. Wie weet, morgen! Maar eerst nog even langs de broodheer om dat vannacht voorgebakken spul op te halen.
Aldus schreef ome Willem.
---
