Dat zijn er meer dan twee per dag. Daarbij dertien keer een staatsgrens gepasseerd en alles in ruim drieduizend kilometer. Het was me het weekje wel, overal sneeuwde het behoudens waar is op dat moment reed en dat noemen ze met een mooi woord mazzel. Zo sta je in Rimini en zo zit je thuis in de woonkamer aan de grote tafel een verslag te tikken, want ja, schrijven, wie schrijft er nu nog! Dus de hele verdere terugreis vanaf Pontalier is uitstekend verlopen, maar dat ik twintig uur onderweg ben en alleen maar velden, bossen en bergen zag met witte sneeuw is mij nog nooit overkomen.
Het zal mij trouwens niet verbazen als een ontzagwekkend nimmerweer binnen enkele uren een aanval op ons opent, hoewel.... de temperatuur blijft maar laag en zou de sneeuw kunnen uitstellen. Toen ik vanaf Noord-Luxemburg naar het noord-oosten keek zag ik meer en meer grijs naar het westen opschuiven en daar zat echt een hoop sneeuw in. Bij Verviers was het bijna donker door de wolkenmassa en dat bleef tot huis aan toe. Nog even, denk ik, en het nimmerweer slaat toe.
Slaap lekker.
Aldus schreef ome Willem.
---
