Het voelde net alsof mijn dame ingesloten raakte en omringt door allemaal vijandelijke stukken dreigde verloren te gaan en uiteindelijk slemielig geslagen zou worden door een loper of een pion en dat daarmee natuurlijk de partij verloren zou zijn geweest, maar met het eens door ene Frans Oranje gegeven advies "geef nooit je dame weg, vooral niet als het een stuk is" schaakte ik voortvarend verder en redde uiteindelijk de stelling. Ik schreef het reeds, dat het deze week een boeiende partij zou worden want nadat ik vanmorgen in San Marino de lading kattenbakvulling had achtergelaten snelde ik met gezwinde spoed via Rimini naar Imola om daar de teruglading op te pikken en reed daar, compleet vol, om half elf weg. Hoe nu verder: ik hoorde dat het richting Oostenrijk aan het sneeuwen was dus besloot ik in ieder geval maar richting Milano of Torino te gaan. Tussen Parma, u weet wel, de stad van de hammetjes, en Piacenza gaven de digiborden boven de snelweg aan dat het bij Allessandria aan het sneeuwen was dus de Frejustunnel viel nu ook af en ik reed richting Milano terwijl ik tussentijds een informant belde om te vragen of de Simplonpas open was, naast de Mont Blanc en de Gran San Bernard het enige alternatief. Die bleek nog steeds open te zijn en toen ik bij Milano aan de westkant op de tangenziale (italiaans voor rondweg) reed zag ik links van mij wat onaardige wolken opdoemen die niet veel goeds voorspelden. Derhalve hakte ik de knoop door en reed recht naar het noorden, Varese, en aldaar de weg naar Genova-Gravelone op. En ja hoor, op de digiborden verscheen de mededeling dat men ten eerste sneeuw aan het verwachten was en ten tweede dat het tussen Arona en Genua reeds zover was. Mijn vermoeden was dus juist: de wolken met de sneeuwmassa was van Allessandria richting Vercelli aan het opschuiven en zou in steeds noordelijker richting verder gaan. Maar ja, wat is de gemiddelde snelheid van een wolkenmassa gevuld met sneeuw! Kon ik de sneeuwbuien voor blijven of niet? Met mijn telefoon zond ik alle relevante gegevens naar de deklarant te Dommedossola die voor mij intussen een zwitsers douanedocument zou vervaardigen zodat ik geen noemenswaardig oponthoud had. Inderdaad kon ik de sneeuw nog steeds voorblijven, de sneeuwvlokken, die mij dreigend als een roedel uitgehongerde wolven achterna zat en mij elk ogenblik in de banden kon bijten. Maar tot aan de douane bleef ik de wolken voor en toen begon de klim, waar je ten eerste minder snel gaat, maar eigenlijk ook niet vooruit omdat je meer en meer omhoog gaat dan vooruit! En daar sloeg de sneeuwbui ongenadig toe, net twee kilometer onder de top. Weliswaar had de bui mij ingehaald, maar niet overwonnen, want alsnog bereikte ik de top en daarna nam de sneeuwbui al snel in kracht af en veilig kwam ik een half uur later in Brig, beneden aan de berg, aan terwijl ik met de buitenkant van mijn hand over mijn voorhoofd wreef. Daarna was het eigenlijk kinderspel en ben warempel tot het franse Pontalier gekomen. Van hier uit nog een paar zetten en de partij is uit. Tenminste, zonder noemenswaardige sneeuwval. Ditmaal dus steeds rekening houden met de geduchte tegenstander.
Aldus schreef ome Willem.
---
