Deze dag is weer bijna ten einde, de reis, de "partij", is weer net begonnen en ik kan u thans verklappen dat het weer een L g4-opening op de derde zet is en lezers van voorgaande berichten weten dan dat de reis naar Italië gaat. Vandaag een prachtige dag, overdag temperaturen ver boven nul en met de zon, die tussen Heidelberg en Offenburg weer eens echt door het wolkendek heenbrak, werd het bijna tien graden wat iets van een komend voorjaar weerspiegelde terwijl overal de sneeuw nagenoeg was verdwenen hetgeen mij zeer heeft verbaasd dat dit in zo korte tijd mogelijk is. Vanmorgen vertrok ik met donker en voor Koblenz kriekte het, deed drie adressen rond Frankfurt an de Main aan en reed terug dwars door Darmstadt, de stad waar ik ooit een paar dagen met mijn ouders en een nichtje, dat met ons mee was, verbleef, omdat het voertuig, een Mercedes 220 S, het op de Autobahn had begeven en hier, in Darmstadt, van een nieuwe motor werd voorzien op dezelfde dag dat het Sovjetleger Tsjecho-Slowakijke binnenviel, 1968 dus, en wij volgden alles op de voet op de Fernseher in een gemeenschappelijke ruimte van het hotel waar wij die paar dagen vertoefden. Tot zover de herinnering, want voort ging ik vandaag, reed tussen de twee voormalige linies, de Siegfried- en Maginot, door en stak bij Mackolsheim de rijn en grens naar Frankrijk over terwijl de zon onder ging en ik onder een manenschil mitsgaders veel sterren verder reed tot even voor Belfort. Nadat ik wat eten en leesvoer tot mij heb genomen wordt het thans tijd om de ogen te sluiten.
Aldus schreef ome Willem.
---
