Weiswampach, Noord Luxemburg, daar kwam ik daarnet aan, maar niet voordat ik vanmorgen vroeg tussen de alpen in de Graubunden vertrok onder een mooie sterrenhemel terwijl kort daarna het krieken begon. Dat beloofde wat moois vandaag, maar nauwelijks was de omgeving van daglicht voorzien of ik dook alweer onder een wolkendek. Zo kwam ik Chur, een aardige plaats waar een uitgever zit die boeken uitgeeft in de Reto Romaanse taal en Landquart, waar de beste zwitserse wijn wordt vervaardigd, voorbij. En daarna ook Glarus, bekend van de in Nederland veel verkochte kartonnen busjes met Geska strooikaas en daarna ook nog het dorp Lachen en vooral dit laatste dorp deed mijn humeur in deze witte omstandigheden naar boven toe bijstellen.
Oh, en dan ook nog bij Waldshut de grens over, Duitsland in en daarna door naar Frankrijk waar ik in Mittelsbergheim bij Selestat nog een viertal palletten ophaalde om vervolgens via Hagenau en Bitche weer naar Zweibruecken in Duitsland te koersen en ten noorden van Trier af te buigen naar Echternach, even tanken en zo kom je dus in Weiswampach. Zo'n dertig jaar geleden was hier een reperatiewerkpaats voor tractoren met aan de overzijde een klein benzinestation, de een beheerd door meneer Massen en de ander door mevrouw Massen. Alles groeide hier maar verder en verder, in de loop der tijd kwam er een restaurant bij, later een supermarkt en op dit moment bestaat hun imperium uit twee grote tankstations, vier restaurants, een giga supermarkt en een prachtige reparatiewerkplaats met dito showroom alsmede een hotel. Ze verkopen vandaag de dag meer benzine per dag als dertig jaar geleden per jaar!! Meneer Massen loopt alleen nog wat rond, maar mevrouw Massen is vanaf vijf (!!) Uur te vinden bij het pompstation en vanaf half zeven in de bakkerij en later de hele dag overal en nergens. Ze komen net binnen om een hapje te eten. En ok volg hun voorbeeld. Trouwens, met Ron gaat het goed en slecht, wat betekend dat ze niets met hem hebben gedaan omdat er teveel spoedgevallen waren die dag. Hij is weer onverrichter zaken naar huis gestuurd en staat voor volgende week op het program. De nederlandse gezondheidszorg ten voeten uit. Ik wil er mijn hond niet eens meer aan toevertrouwen.
Aldus schreef ome Willem.
---
