Zoals ik als bijschrift bij de foto schreef, bevond ik mij net in een etablissement met een groot aantal foto's en portretten van een al jaren geleden overleden mevrouw, bekend staand onder de naam Marilyn Monrou. Schrijf ik dat zo goed?? Welaan, vanuit elke zijde werd ik door één van de foto's bespied en wellicht daardoor dat het overige personeel van betrokken horeca-gelegenheid ook eens oplettend naar mij is gaan kijken en het enkele mensen opviel dat ik wel heel geriefelijk met mijn klompen door de sneeuw dartelde. Eerst begon de mevrouw aan de kassa over mijn klompen en komplimenteerde mij omtrent de schoonheid van dit oer-nederlands gerief en toen ik haar vertelde dat ik diverse maten bij me had, vroeg ze vol enthousiasme om maat 37. Die had ik natuurlijk en toen ik die tent hier met die klompen binnenliep kwam een ware oploop van restaurantgasten, koks en serveersters op gang die inzagen dat je met dit snertweer het beste toch op klompen kan lopen. Zo, en nu ben ik bijna los, alleen een paar grote maten over, en de kostelijke maaltijd thans ruimschoots terugverdiend.
Aldus schreef ome Willem.
---
