Het komt niet veel voor dat ik vrijdagavond niet thuis ben, maar nu is het wel heel erg aangezien dat ik mij nu nog erg diep in de franse republiek ophoud. Vanmorgen van acht tot twaalf even wachten op 6000 flessen wijn die nog gebotteld, gekurkt, geetiketeerd en in dozen gedaan moest worden alvorens ik kon vertrekken en ik de terugreis uit Meze kon aanvaarden waarbij ik nog wat mooie kiekjes heb genomen en inmiddels reeds geplaatst op dit log. Vooral het viaduc van de heer ir. Eifel roept bij mij dan herinneringen op omdat onder het viaduc de oude doorgaande weg loopt waar je vroeger over moest en je altijd zig-zaggend door de pijlers naar boven kroop op weg van de Cantal naar de Lozere en Aveyron. In ieder geval is de brug van een dermate goede constructie gebleken dat zij nog altijd functioneert. Omdat ik het eigenlijk heel vervelend vind nu nog niet thuis te zijn en ik daar somber onder ben, heb ik de muziek van de eveneens sombere opera Fidelio (u weet wel, die opera van Ludwig van Beethoven waarvan de hoofdpersoon niet eens bestaat) om mijn somberheid nog wat kracht bij te zetten. En nu ga ik slapen en moge ik morgen wat minder somber wakker worden.
Tot later.
Ome Willem.
---
