Op de achterkant schreef ik het reeds; een lezing van mij werd opgenomen, op internet geplaatst en vervolgens gecensureerd. Dat noopte mij tot actie....;
Al was het maar om de duisternis in het licht te zetten.
Aldus....
Geheimzinnig weer; de laatste weken louter noorder- en oostenwind en dat klopt niet.
Kloppen doet het a; weken niet, meerdere jaren zelfs...
Afgelopen week staken we de Rijn over, of beter, Der Rhein, zomaar, op een middendagse week.
Op de achtergrond, in de betrekkelijke verte, een brug waar ik voor het eerst met de fiets rond 1966 overheen fietste, toen nog geen benul had dat het, relatief, nog zo kort na de oorlog was en dat nog maar een half jaar eerder voor verkeer werd opengesteld; de brug bij Rees, die tegelijkertijd gebouwd werd met de nog iets noordelijk gelegen brug bij Emmerich.
Oude herinneringen kwamen weer boven; slechts pennenstreken wist ik me nog te herinneren. Maar zeker, wél de brug terwijl wij dit keer de pont naar de overzijde namen.
Aldus schreef ome Willem
Het moest er ooit van komen; een schaakboek. Inmiddels alweer bijna tien jaar geleden. Het
werden 64 verhalen tussen mei en mei en over de 64 velden van het eeuwenoude
bord.
Dit jaar, samengevoegd en in boekvorm uitgegeven; In één
jaar over 64 velden, al zwervend door Europa, vanaf 13 juni 2016 t/m 15 mei
2017.
Een schaakboek dat eigenlijk niets met schaken van doen
heeft, maar over schaakvelden gaat zodat zelfs dammers het een interessant boek
vinden.
Aldus schreef ome Willem.
Een lange tocht, lang, twee keer reeds meer dan 100
kilometers, in mei, een mooie mei en mijn gedachten dwalen af.
Dwalen af, steeds dieper en vraag me af hoeveel meien er nog
volgen.
Hoeveel er nog resteren; de meien voor mij, de meien voor deze
hopeloos verwarde aarde.
Niet alleen de temperatuur, maar ook de spanningen lopen op;
hoe lang voordat de eerste, mensvernietigende, bom barst?
Een zieke wereld, een zieke wereld, ja, een steeds ziekere
mensheid; sinds vijf jaar lijkt iedereen om mij heen ziek te worden en daarna,
als ultieme consequentie, dood te gaan.
Ik huiver.
Strakblauwe lucht en frisgroene bomen; de natuur is
verbijsterend mooi; de Eeuwige die ook hier niet laar varen wat Zijn hand ooit
begon; ondanks allerlei stupide klimaatalarmen die gevuld zijn met omgekeerde
waarheden. Immers, een leugen kan ook wel eens niet waar zijn.
Maar ’t verblind de zich rechtvaardig achtende mens; hoeveel
onrecht en eigen onzin kan zij verdragen?
Het waait; oosterwind, soms noordoostelijk, al enige weken
en regen blijft uit.
Steeds meer komen er; is dat de rekening die al ruim tachtig
jaar open staat? Ik weer het niet.
Ook niet of dit de laatste mei is. Een laatste mei voor mij,
of wellicht een laatste wereldmei.
En intussen dwaal ik verder door het dikbeboomde bos; en
mijmer over het toen en nu.
Aldus schreef ome Willem
Langzaam. Langzaam dit jaar; traag vangt het nieuwe leven
aan. Door de koele lucht ontspruit het
groen traag, ondanks stralende zonneschijn; de wereld is anders geworden, héél
anders.
De afgelopen jaren hebben een sterke wissel getrokken; een
absurde kanteling teweeg gebracht.
Overal schijnt duisternis, zelfs in het volste licht. Op
schaamteloze wijze regeert er steeds meer onwaarheid en tegenkrachten lijken
nauwelijks meer te werken.
Het gif van de pertinente leugen, die als zogenaamde
waarheid wordt verkondigd, is weerzinwekkend geworden.
Naar mensen met boerenverstand en een nuchtere kijk op de
dingen wordt niet geluisterd: alles wordt beslist door academici die waarlijk
nergens sjoege van hebben.
Tijdens mijn werk als vrachtrijder ervaarde ik het al:
wetten die ons beroep betreffen worden uitgevaardigd door lui die kennelijk
nooit een vrachtwagen van echt dichtbij zagen en daarnaast werd ons beroep uit “kostenoverwegingen”
op listige wijze in Nederland de nek omgedraaid zodat “goedkope” chauffeurs het
werk overnamen en overheden het vrachtverkeer met tol konden belaste.
Zo vergaat het thans de boerenstand; kapot moeten ze, stuk
gaan ze door allerlei niet-bestaande problemen tevoorschijn te toveren en ze daarmee
te verjagen.
Niet-bestaande problemen wordt de bevolking opgedrongen; de huidige
staatspropaganda doet zodanig zijn werk dat een groot deel van de mensheid de
leugens geloven; als ik de tijd die begon met Jerobeam, opgetekend in het oude
Koningenboek waar de vele overheden het volk misleiden tot kunt hadden
verheven.
De weiden staan weer vol, geelgenopt, met paardenbloemen en
dra volgen klaprozen en veel ander schoon.
En ik glimlach met de voorzomer mee.
Aldus schreef ome Willem
 |
| Midden in de bossen, traag ontluikend groen.... |
Geschrokken. Dát
zeker… De dagen, de weken vliegen voorbij; de winter, ja ook de winter
verdween.
En opeens, opeens is het midden April. April 2025
Nee, niet dat ik mij verslapen heb in een winterslaap; de
koude dagen werden goed besteed.
Zo verscheen mijn eerste boek, een boek over de voorgaande jaren, nu op "papier", een heus boek.
Daarom; er was veel werk voor nodig, maar dit boek is er dus toch gekomen. Verkrijgbaar bij Bravenewbooks; een boek vol verhalen, compleet met ISBN-nummer 9 789465 201474. Ook in de reguliere boekhandel te bestellen, maar daar is het aanmerkelijk duurder.....jpg)
%20(1).jpg)
Tijdens het samenstellen van dit boek, het zo veel mogelijk weghalen van schrijffouten, beleefde ik mijn leven, het jaar 2011 voor de tweede keer.
Wellicht dus enig begrip dat ik het hier zo lang heb laten afweten...
Aldus schreef, en publiceerde, ome Willem.....
Terwijl het oude kerstfeest ook dit jaar weer samenvalt met
het begin van Ganneke, Chanoeka blijft het onrustig in de wereld waar het
onrecht welig tiert.
Er hangt onweer, nimmerweer in de lucht; boosaardige
krachten, wrede demonen hebben zich meester gemaakt van mensenbreinen die tot
onvergeeflijke dingen in staat zijn.
Een Hosanna en jubel bij het verjagen van een despoot, een Syrische
heerser die vervangen wordt door een wrede, zeer wrede fundamentalist die zijn loon ontvangt van ons zuur verdiende en door de overheid geroofde geld, niet
wetende, niet willen wetende dat de handel onderweg wordt geoogst.
.jpg)
De mens kan de teugels niet meer houden; de mens die als ontmensde in de massa plaatsnam maakte zichzelf geschikt voor het uitvoeren van oorlog, moord, onrecht en schending en schandalige schanding. Vermoedelijk onvermijdelijk is de chaos waarin de geschiedenis, de wereldgeschiedenis, moet uitlopen. De verkeerde weg is ingeslagen. En inmiddels naderen we het einde van de weg...
Een weg, zo vol van tragiek, zo vuil, zo schunnig, zo vol machtswellust, bloed en vuil. Neen, zo een weg kan de ware, de goede weg niet zijn!
En in de nacht hoor ik in de verte de verkopers op de markten hun waar aanprijzen, vers "geplukt" uit dat o zo bevrijde Syrië: één vrouw voor 75, een meisje voor 130!
Aldus schreef ome Willem
 |
| Herfst.... |
 |
| misdaad jegens bomen.... |
 |
| Bij Routier Viaduct, Chaumont |
 |
| wijngaard in de mist |
 |
| stokbroodvelden in ruste, nabij Dole |
 |
| Aloude wegen |
 |
| herfst in 't bos.... |
Kouder worden ze, kouder. En diezelfde dagen korten terwijl
de wereld op knappen staat.
Op 28 juni, honderd jaar ná, in 2014 schreef ik het:
Niemand, niemand wilde die oorlog, maar het heeft er veel van weg dat in dit
tijdsgewricht iedereen, IEDEREEN de oorlog wil, nu, RUIM tien jaar nadat de
papieren kogel werd afgevuurd.
Zoek maar op, in dit blog, 28 juni 2014. En ik zette er een
ferme verwijzing bij, maar, zoals nu blijkt: ook dit is van het internet
gewist; het bewijs van het fascisme in de Oekraïne.
Zo vilein gaat het verder; de burger van Europa wordt op vulgaire
wijze en met oneigenlijke argumenten een oorlog in gerommeld. Helaas geloven er
nog zoveel mensen in de corrupte leiders; corrupt tot op het bod!
Nog ruim 20 dagen; beide herdenkingen, beide feesten vallen
ook dit jaar samen. Het oude Chanoeka
begint op 25 december, de kerstdag en beide gaan over licht; enkele dagen daarvoor stoot de steenbok de zon weer onze kant op.
Zullen we, voor het einde van dit jaar er nog aan ontkomen? Ontkomen aan het ultieme duister?
Buiten is het somber; hoewel niet erg koud, regent het de
hele middag. Verlangend denk ik terug,
terug aan de vele oorden die ik doorkwam, de glooiingen, de heuvels, ja, de
bergen met soms witte toppen.
Pas nog zag ik ze terug; haalde de eerste wijn, van druiven
geplukt in 2024, op en toerde met een zekere weemoed door voor mij steeds weer
een bekende omgeving, een bekend dorp en
er bleek weinig veranderd. Bezocht de
routier in Chaumont, nét onder de majestueuze spoorbrug; de smikkelhut die nog
bij de laatste 500 behoorde.
De laatste van de nog geen 500 routiers van de ruim 3000 die
enkele jaren terug nog dienst deden.
Inmiddels alweer een paar weken terug; vandaag bezocht ik bossen, de Kaapse en de Zeister; het was er stil.
Maar onderhand gaat het maar door; iedereen lijkt weer bezeten. Wapengekletter alom; inmiddels al honderdduizenden vrouwen die geen man meer hebben. Machthebbers zijn in staat zelf buiten schot te blijven om vervolgens duizenden, wellicht miljoenen euroburgers te serveren om redenen die ze zelf niet kennen.
Aldus schreef ome Willem
De nacht,
wolken, onzichtbaar grijnzen ze regen.
Een nacht
waarin de voorbode van de Apocalyps zichtbaar worden. Het oude volk, onze jongste broeder wordt op
oudjaarsdag bestookt, bestookt met vurige hagel.
’T Lijkt een
dodenrit; waar gaat het naartoe? Het onwerkelijke lijkt opeens niet onmogelijk.
Is er ooit
een jaareinde geweest met zoveel dreiging?
Woorden
stokken; ontzet ben ik vanwege zoveel haat, haat en haat.
Als straks
de avond opnieuw valt, dat is het nieuwe jaar begonnen, Rosj Hasjana 5785. Maar wat zal het brengen?
Aldus
schreef ome Willem
Weer. Wéér, een laatste septemberdag. Een dag, een tijd, een omstreeks waarin bij
steeds donkerwordende dagen het weer geheimzinnig toeslaat; in noorden- en
zuiderwind, doorgaans vergezeld met oost of west.
Een tijd van
neerslag en neerslachtigheid; en inmiddels is het alweer bijna een jaar geleden. Ik mijmer, de nog immer opgesloten
gegijzelden; wie is er nog in leven?
Een vreemde
tijd, waarin alles, naast het weer, om kan slaan in guur en grim, in kommer en
kwel zoals een oude beer ooit mompelde.
Héél in de
verte hoor ik het gehuil van een verdwaasde hond; er zit spanning, tensie in de lucht;
en er is stilte, een bijna lugubere stilte.
Grijze
wolken, steeds dieper grijs, weerhouden de zon haar glans; het weer is zuur
geworden.
Nog niet zo
lang geleden, nauwelijks een week, toefden we in warme oorden, zeestrand en
dwaalden we door sprankelende valleien vol notenbomen en ander groen. Inmiddels
is het gaan regenen en ik voel een rilling op mijn rug. Maandag, dit keer, een laatste dag.
Een laatste
septembermaandag. En zuur, zuur weer.
Aldus
schreef ome Willem
 |
| Onlangs kwam het er van, nu met de fiets, voorheen met de truck, maar dan met twee eentjes méér...... |
 |
| Ook Jojo gesloten, de zoveelste routier.... |
 |
| ...van de ruim 3000 knaagschuren zijn er nog minder dan 500 over.... |
 |
| Centre Routiers Moulins, ooit een voortreffelijk adres, ook zomaar gesloten...... |
 |
| Strand Séte, September, 24 graden, en rustig als altijd.... |
 |
| Uitzicht in zuidelijke richting vanuit de piratenstad.... |
 |
| Ooit de routier tussen Nimes en Remoulins. Je kunt er tenminste nog wel ontbijten..... |
 |
| Bomen in de botenvallei tussen Romans en Grenoble |
 |
| N.D. te Ronchamp... uniek kapelletje |
 |
| Nog even een blik over het Franse land..... |
En weer gingen twee maanden, ruim twee maanden voorbij.
Onlangs begon ik de berichten, mijn berichten, terug te lezen waarbij ik regelmatig door een diepe heimwee werd overvallen.
Dat ik dwaalde over het wegennet van Frankrijk, Italië en de vele andere gewesten; die tijd ligy opeens weer een stuk achter mij en begint steeds meer uit zicht te raken: Wat op mijn vele reizen in werkelijkheid gebeurde, dat ik in enkele minuten via de achteruitkijkspiegels de stad, de bergen of de uitgestrekte weiden achter mij zag verdwijnen, gebeurd nu, langzamer, maar wel definitiever, met de herinneringen die ik aan die periode heb overgehouden. Een periode van lange jaren werd afgesloten; het verlangen naar een verre reis doofde uit en daarnaast kreeg ik steeds meer tijd voor zo ontzettend veel andere mooie wetenswaardigheden.
Hoewel…
In de tijd tussen mijn laatste echte, beroepsmatige reis en het heden liggen enkele donkere jaren waarin de leugen de waarheid op de proef stelde en, toen de leugen voor een deel even week, aan die waarheid geen verontschuldingen werd aangeboden. En dat knaagt, dat knaagt bij velen, bewust al dan niet onbewust; de leugen kwam er zonder enige consequentie van af. En dat heeft ze geroken, dusdanig, dat ze, omdat het onbestraft is gebleven, er mee door gaat en door zal gaan, totdat de leugen voor velen als waarheid wordt aanvaard.
Het is niet anders, maar wellicht dat ik daarom met des te meer heimwee wordt overvallen omdat ik terug verlang naar de tijd dat de leugen niet zo permanent en concreet aanwezig was. Immers; onbestrafte leugen maakt de weg vrij voor nog méér. Aldus schreef ome Willem
Hij was ooit de derde meest machtige persoon binnen TPLF, een communistische extremistische partij in Ethiopië. Vanaf 1990 staat deze partij al op de lijst van terroristische organisaties, opgesteld door de Verenigde Staten, De ‘’Global Terror database”.
Human Rights Watch schreef in 2010 een rapport hoe
ontwikkelingshulp zoals voedsel en bemestingsmiddelen werden weggehouden bij de
Amhari. De Amhari kregen geen noodhulp
in het ziekenhuis. Aids medicijnen werden weggehouden, waardoor in deze regio
veel meer mensen aan aids overleden. Hij, ja hij was in die tijd inmiddels
Minister van Volksgezondheid en direct verantwoordelijk voor deze beslissingen.
Ook waren er in 2010 volgens Human Rights Watch 2 miljoen Amhara mensen
verdwenen.
https://www.hrw.org/world-report/2010/country-chapters/ethiopia
(Wereldrapport 2010, HRW)
(PS de meeste HTTPS-adressen waar Humen Right Watch naar
verwijst zijn van internet verdwenen….)
3.Daarvoor, In 2007, heeft hij als minister van
Volksgezondheid een enorme choler-uitbraak verborgen gehouden, terwijl de
United Nations ter plaatse positief getest hadden op cholera. Internationale
organisaties werden echter verboden om deze uitbraak als een cholera-uitbraak
te bestempelen en moesten het ‘’water diarree’’ noemen.
https://www.theguardian.com/world/2007/feb/22/ethiopia
In 2012 werd hij minister van buitenlandse zaken en begon
met het arresteren en vervolgen van journalisten en politieke opponenten in
zijn land. Sommige westerse journalisten kregen zelfs de doodstraf.
Toen er vanwege een politieke beslissing in Ethiopië een
opstand uitbrak, omdat 15.000 etnische minderheden hun land en huis
kwijtraakten aan de overheid, werd deze opstand zeer gewelddadig neergeslagen.
Er werden 70.000 mensen gearresteerd en meer dan 600 mensen gedood volgens
Human Rights Watch.
https://www.bbc.com/news/world-africa-39619979
Na zijn aanstelling als WHO leider, nomineerde hij, ja hij
onmiddellijk Robbert Mugabe, verantwoordelijk voor 20.000 moorden in Zimbabwe,
als goodwill ambassadeur van de WHO.
7. Ethiopië scoorde volgens de Human Freedom Index in 2018
zo belabberd, dat ze een van s’werelds grootste mensenrechten schenders zijn.
Hij, ja hij was hier als minister -op z’n minst- mede verantwoordelijk voor. Al
in 2016 was de noodtoestand in Ethiopië afgekondigd. Deze noodtoestand zorgde
voor massa arrestaties, vele mishandelingen en martelingen en het onderdrukken
van grondrechten. Uiteraard zijn hierdoor ook weer talloze mensen in Ethiopië
gestorven of vermoord.
https://www.hrw.org/world-report/2018/country-chapters/ethiopia
(Wereldrapport HRW 2018)
En deze hij, deze hij, Tedros Adhanom Ghebreyesus, kort
Tedros geheten en directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie,
ontvangt op 24 mei 2024 een eredoctoraad van de Rijks Univeristiet Groningen.
Wat mij betreft een doctoratus honoris causa uitgereikt aan
een prominente misdadiger en mensenrechtenschender.
Aldus schreef ome willem
Na'ama Levy
Gegijzeld sinds 7 oktober.
Ik denk aan Na’ama, dit meisje dat dagelijks contact zocht met Gazanen, ze hielp met werk in haar kibboets, en demonstreerde voor vrede met de Gazanen. Na’ama die op 7 oktober wereldberoemd werd toen ze, onder gejuich, uit een Hamasjeep werd gesleurd in Gaza met haar bebloede broek en doorgesneden pezen. Dat was de dank van de Gazanen. Niemand die daar opstond en zei: Blijf van haar af! Nee, iedereen juichte en iedereen was "blij" daar.
Egypte doet dit niet uit mensenliefde: mocht Israël toch Rafah ingaan met het leger, dan zullen heel wat Gazanen proberen naar Egypte te vluchten. Daarom bouwt Egypte razendsnel een hoge (en diep in de grond – tegen tunnels) muur, want Egypte – noch enig ander Arabisch land – wil Gazanen of Palestijnen opvangen. Ze weten met wie ze te doen hebben: leugenaars, dieven en criminelen. Mazzel toch dat met name Nederland heeft geroepen dat ze Gazanen en Palestijnen zullen opvangen. Een perfect recept voor corruptie en criminaliteit, maar met een demissionaire regering hoef je je niet druk te maken om de toekomst. Laat de volgende regering dat maar opknappen
Na 7 oktober is dit veranderd. Zelfs de Israëli’s die vrede zochten met ze -die zieke Gazanen en Palestijnen naar Israël brachten voor medische behandelingen – zelfs die Israëli’s hebben de boodschap van 7 oktober begrepen en willen niets meer met ze te maken hebben. Israël vervangt deze arbeiders met arbeiders uit Sri Lanka, India en andere landen. Wat weer kritiek oplevert uit de VN en de EU, want waarom laten we de Palestijnen en Gazanen er niet meer in? En sowieso, wat was dat onmenselijk lange wachten bij de grensovergang? Wanneer er vroeger terroristen tussen zaten die zich opbliezen of soldaten aanvielen met messen? Wanneer er dynamiet in ambulances werd gesmokkeld? Wanneer ze kinderen met bomriemen naar de grens stuurden?
In een omgekeerde wereld kun je dus de grens van een buurland oversteken, mannen, vrouwen en kinderen verkrachten, martelen, levend in brand steken, afslachten en alles zelf filmen en dan toch beweren dat jij het slachtoffer bent. Je kunt gegijzelden, levend of dood, door de straten van Gaza slepen, iedereen laten juichen en de gegijzelden schoppen, slaan, verkrachten onder het genot van snoepgoed wat wordt uitgedeeld en dan toch beweren dat het nooit gebeurd is.
Ik zie de vreselijke ravage en het menselijk leed in Gaza en weet dat het verschrikkelijk is, maar ik denk aan vrienden uit de kibboetsiem rond Gaza die ik nooit meer zal zien, ik luister naar wat de vrijgelaten gegijzelden vertellen – en wat ze nog niet kunnen vertellen.......
Nu dat de hele wereld zich met het midden oosten conflict bemoeit ben ik benieuwd. Ik ben benieuwd wie water, elektriciteit, communicatie, medicijnen en voedsel gaat verzorgen (voor niets, want Hamas noch PLO betalen nooit).
 |
| De eerste lammetjes..... |
 |
| Voorjaarsbloei |
 |
| Prachtige gele velden tijdens een Franse rondreis van een paar dagen |
 |
| Ontspruitende wijngaarden |
 |
| Macon, waar de vorige keer nog een gesloten routier stond, is ze nu afgebroken.... Vergaan! |
 |
| Alweer een geslotene, op de weg Chalon / Saône-Auxerre |
 |
| En nóg één die de deuren sloot..... |
 |
| Terug in Nederlands bos |
 |
| ...en bloei |
