Een wat merkwaardige reis, want vanaf Tortona eerst een anderhalf uur naar 't noorden, terug als 't ware omdat in Tortona op afspraak werd gelost en die afspraak nu eenmaal zo was gemaakt dat ik de route niet logisch kon volgen.
Terug dus, naar Milaan, en nog wel aan de noordkant, reden waarom ik erg vroeg vertrok zodat ik in beperkte verkeersluwheid over de tangenziale, dat is de rondweg, langs de eeuwenoude stad snorde en tijdens de dageraad in Macherio aankwam.
Het lossen duurde niet lang; rond half tien kon ik verder naar het volgende losadres dat ik die dag niet bereiken zou. En zo reed ik weer terug, weer langs Milaan en dwars over de enorme vlakte waarover een dichte grijze sluier lag; op de heenweg, toen het nog donker was, had het immens hard geregend en nu leek het of alleen de leeggestroomde verpakking was achtergebleven.
Vanaf Parma rolde ik de bergen in; dwars door de wolken die zich nadrukkelijk als verhulling van de toppen manifesteerden en afdalend naar La Spezia klaarde het wat op. Niet zozeer dat er zon door de wolken kwam, maar wel dat ik verder reed zonder grijze sluier om mij heen; hoog boven het landschap dreef een afwisselend wolkendek dat ver weg, richting de zee, aan 't breken was.
Pisa, en Livorno; ik reed over de oude kustweg langs Livorno waar de weg even pal langs zee komt en waar alle strandbezoekers, zomers taltijk aanwezig, niet meer aanwezig waren. Ver in zee vonden zonnestralen doorgang door de wolken tot op het zilte oppervlak; boven mij afwisselend van donker- naar lichtgrijs dat zich later, toen ik had besloten bij Vada te parkeren en tt overnachten, vertaalde in regelmatig buiig onweerweer; strijd in de hemelse gewesten; flitsen, aanwassend gerommel en hevige regen; dan weer stil, terugtrekkend strijdgewoel; een half uur en dan, opeens, terugkerende woede; stortregen met soms een korte windvlaag tijdens boos gerommel; lichtflitsen terwijl elk spoor van menselijke aanwezigheid ontbreekt. Dan. Dan ist weer stil; alsof de heerlegers zich hergroeperen. Echt oktoberweer waar zelfs in Italië niet altijd de zon schijnt.
Aldus schreef ome Willem.
.
