Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

zondag 30 november 2014

Eik en Linde

Eik en Linde bevindt zich op de Plantage Middenlaan, vlak naast de Hollandse schouwburg.  Er heerst een bijzonder sfeer en het interieur is van jaren hetr
De pianist
het interieur
met een wel heel bijzonder bordje uit 1922


Het onderste plaatje toont een bord en betreft dame's met  fraaie hoeden die destijds werden vastgezet met een soort breinaalden.  In bus of tram kwam het voor dat de naalden de ogen verwondden van mede-passagiers.  Vandaar het verbod voor dame's met dergelijke breinaaldhoeden indiende breinaalden niet correct waren afgetopt.



Buitenveldert

Rechts staat open, links gesloten.  Wat is dit café eigenlijk: open of dicht!

De doorsnee

Doorsnee mensen maken vast wel eens wat mee, wat bijzonders mee. Nee, niemand kan de vraag: "Maak jij wel eens wat mee" volmondig met "Nee, ik maak nooit iets mee" beantwoorden.


Maar áls er wat wordt meegemaakt, wordt dat doorgaans aan kleuren en geuren prijsgegeven. Zo is de doorsnee mens nu eenmaal; liefst met nog een schepje er boven op.


Donderdagmorgen. Alsof ik het als een magneet naar mij toetrek; nooit gaat er iets normaal. Kennelijk behoor ik niet tot de groep doorsnee mensen die wel eens wat meemaakt. Integendeel: zelden gaat er een dag voorbij zonder iets abnormaals, absurds of maak ik iets mee dat nog nooit voorgekomen is.
Kennelijk behoor ik niet, of ben ik niet doorsnee. Kan ik er wat aan doen of moet ik er soms trots op zijn?

Tegen een radioreclame inzake DAB-plus legde ik onlangs een bezwaar neer bij De Stichting Reclame Code omdat het spotje de doorsnee mens, althans mij én naar mijn inzicht, op het verkeerde been zet; reclame met een wat misleidende inhoud ') en daartoe ontving ik een oproep om afgelopen donderdag, samen met diegene die verantwoordelijk is voor die reclame, voor de commissie te verschijnen

Samen met een radiotechnicus en een journalist toog ik naar dat deel van Amsterdam waar ooit, lang gelden, Frans Halsema een karakteristiek liedje, geschreven door Bernard Brinkel die als Michel van der Plas door 't leven ging, over gezongen; Buitenveldert, de Buitenverdertse Laan, ook dat nog!

Een half uur voor de zitting zaten we reeds aan de koffie en toen begon het wachten; de klok tikte minuten weg. Een half uur en inmiddels was de vertegenwoordiger van de opponent, een uiterst vriendelijke meneer, gearriveerd; terwijl de zitting om half twaalf zou aanvangen werden we om twaalf uur nog niet naar binnen geroepen; een stel mensen voor een zitting ná ons arriveerden reeds en langzaam maar zeker tikten de minuten steeds verder weg, de middag in en werden nieuwe kannen met koffie gebracht; wij gingen door met wachten.

Pas na énen kwam er iemand van de commissie naar buiten met een mededeling dat er zich tijdens de voor ons zittende zitting een incident had voorgedaan en de dame die ons het nieuws bracht zei er nog bij dat ze dat in haar 38-jarige loopbaan nooit eerder had meegemaakt.

Na nog een half uur werden we, wij en de lui van de zitting van 12 uur, op de gang bijeengeroepen en werd een verklaring voor 't lange wachten gegeven door de voorzitter vaan de commissie: tijdens een klacht omtrent de actie met betrekking tot de ebola-epidemie vertelde één van de aanwezigen aan het einde van de zitting dat hij de dag ervoor uit Liberia, waar de besmettelijke ziekte heerst, was gekomen waardoor, na deze mededeling, onder enkele andere aanwezigen, waaronder twee commissieleden, paniek uitbrak. Wellicht had de epidemie opeens in Buitenveldert toegeslagen en bij twee vrouwelijke commissieleden was de angst voor man en kinderen dermate toegeslagen dat verder werken onmogelijk werd; kortom, het kwam er op neer dat voor de verdere dag elke zitting zou worden verdaagd en zo keerde journalist, de radiotechnicus en ik onverrichter zaken naar huis en constateerden dat we na vijf uur, ondanks de reis, niets waren opgeschoten.

Gelukkig waren er dit keer twee getuigen mee, want anders zou de doorsnee lezer met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, zo vermoed ik, het bovenstaande relaas onder komende uit sprookjesland hebben geschaard en mij vol ongeloof en wat smalend als doorsneemens hebben aangegaapt.

Toch?

Aluds schreef ome Willem.
')DAB-plus is wellicht hierin misleidend omdat er digitaal en "gewoon gratis in de lucht" voorkomt en de vraag is of het zo niet suggereert dat het op deze wijze in heel Europa te horen is, wat niet het geval blijkt te zijn. DAB-plus is slechts beperkt tot Nederland als het om Nederlandstalige uitzending gaat. En voor sommige zenders zelfs dat niet eens.
---

donderdag 27 november 2014

De zwarte taling

Opeens is het, was het kouder, plotseling lijkt de zonderlinge herfst plaats te maken voor kil, guur weer; het overviel mij tussen de eenden, de herfsteenden op een boerenhoeve te Beesd waar ik wat teruggetrokken in de jaskraag door afgevallen blad slenterde, blad dat ook op motorkappen van de mij omringende voertuigen terecht was gekomen; rode, grijze en gele eenden.

Het was toch al afzien omdat ik avond tevoren de grootste moeite had om mijn tegenstander te verslaan en eigenlijk had ik dat, die grote moeite, mijzelf aangedaan door in een Italiaanse opening een paar schoonheidsfoutjes te weven en ook in het middenspel hier en daar een onnauwkeurigheidje achterliet waardoor ik de boel ingewikkelder maakte dan nodig; maar edoch, rond twaalven en met allebei nog maar weinig speeltijd op de klok wist ik de partij alsnog naar mij toe te trekken; 't was mooi, spannend geweest en ver na middennacht kon ik pas gaan slapen; van koude en kilte was toen nog niets te merken.
Zou 't komen door 't eerste kwartier in de steenbok bij welker kring de zon over een kleine dertig dagen zal keren? Of de leeuw die Jupiter opjaagt?

In de middag voor de schaakavond deed ik extra m'n best om van de laatste fraaie kleuren te genieten, trof zowaar nog een laatbloeier aan, begreep dat het zo langgzamerhand weer tijd werd voor Stondsdorfer, Don Giovanni of andere onstuimige klanken om mijn gemoedsrust te bedaren.

De volgende dag voelde ik door de tergende wind als een Leporello de kerkerkilte waar Florestan zo onder had geleden en verlangend naar een diepe winterslaap; verliet ik na de middag het herstellingsoord op de heuvel.

Met een eend, een zwarte taling, thans bestand tegen een onwaarschijnlijk slechte winter.

Aldus schreef ome Willem.


Verzonden vanaf mijn BlackBerry®-toestel

woensdag 26 november 2014

Traction Avant

Altijd al 'n prachtig voertuig geweest.


Herfstsfeer......

Herfst een Citroën

Deze prachtige boom

in de nadagen van de herfst

toch nog ergens bloei, een lasatbloeier


\


Traction Avant

De EU  ('68 - '38? ) dan is er nog hoop....

Najaarseend

een echte herfsteeend!!

Citroën uit 1940!


Stuurhutinterieur


Beesd

De binnenstad


maandag 24 november 2014

Herfst....

Bijzondere kleuren, die steeds weer fascineren

Oude bordjes

Een verzameling grappige bordjes
In een Amsterdams kroegje nabij de grens met Amstelveen
Bekijk het adres: het nummer: b/d betekend "Bij de" 
 

Amsterdam

Prachtige herfstkleuren in de Frans van Mierisstraat. Alsof de Leidse schilder het zelf op 't doek bracht.

De advocaat

Mr. J.H. Mastenbroek, raadsman van de Hongaren, neemt nog even snel wat stukken door.
---

Verhuisdozen





Verhuisdozen.  Van den Bosch (waartegen de procedure zich richtte) heeft reeds gedreigd Nederland te verlaten als het hem "te" lastig werd gemaakt.  Leden van Chauffeurstoekomst  brachten verhuisdozen mee om aan het dreigement van Van den Bosch de volle medewerking te verlenen. 


---

's-Hertogenbosch

Vóór de gerechtsgebouw waar enkele chauffeurs uit protest wat verhuisdozen meebrachten.

De kleurzon

Nee. Ook deze week niet. Net zoals vorige week trek ik er niet met de Groene DAf op uit, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat de voortgaande tijd nutteloos werd besteed; integendeel. Natuurlijk, dinsdag werd en wordt er geschaakt; helaas tegenwoordig zonder mijn oudste vriend die definitief een streep onder het clubschaak heeft gezet. Zelfs was ik afgelopen dinsdag voor de schaakavond begon op en in de rechtbank in 's-Hertogenbosch en woonde als belangstellende een procedure bij van het VND, onderdeel van de vakbond FNV tegen een transportbedrijf dat misbruik maakt van een postbusconstructie om zo Hongaarse chauffeurs tegen een hongerloon voor zich te laten rijden; waar een toch wel vooraanstaand Nederlandse advocaat, mr. R.A.A. Duk niets beters kon verzinnen dan zich minachtend en laatdunkend over de betrokken Hongaarse chauffeurs uit te laten; allemaal te bizar voor woorden, maar ach, wat wil je. In een maatschappij waar de spreekwoordelijke Jan steeds meer afglijdt naar minder modaal moeten we maar met zulk gespuis zien verder te leven.

En dan was daar natuurlijk nog de donderdag, de derde donderdag in november, de dag dat de eerste nieuwe echte wijn ontkurkt werd; en ditmaal deden we (samen met mijn ech en enkele vrienden) dat in glansrijke stijl, met de sommelier van het komende jaar 2015; Erwin Waldhaus die er meteen maar een uitstekende maaltijd aan vastknoopte. Vijf uur lang schransen en onbeperkt beaujolais slurpen; wellicht ietwat decadent, maar ja, je moet toch wat met de vrije tijd, nietwaar?

Hoewel; wat de wijn betreft hield ik me aardig in; immers moesten we na afloop nog wel huiswaarts en aangezien ons dorp net even te ver fietsen was, kozen we voor de automobiel die ik, vanwege de in acht genomen matigheid, bestuurde en omdat we toch een culinaire avond achter de rug hadden, besloten we dat de volgende dag in Het Kalkoentje te Rhenen samen nog eens dunnetjes over te doen en verslingerden ons aan een in de Gelderse Vallei geschoten damhert.

Zaterdagmiddag bezochten we de Professor; brachten hem een goede fles wijn én natuurlijk de nieuwe Beaujolais, een wijn die in zijn jeugd, in de jaren van de Eerste Wereldoorlog, nog niet "bestond" en terwijl we genoten van de thee en een onderhoudend gesprek, dwaalde mijn ogen naar een foto op een bijzettafeltje waar de professor samen met de president van Israël stond geportretteerd.

Morgenavond weer schuif ik aan, aan één van de tafeltjes en speel weer op de 64 velden; en vandaag, vandaag ga ik nog even verder met genieten van de herfstkleuren, het heerlijke weer, van de tijd die ik besteed aan zaken waar in vanwege het vele reizen nauwelijks aan toe kom.

Een laaghangende herfstzon dringt de kamer binnen, giet de huiskamer in merkwaardige kleuren.
Aldus schreef ome Willem.
---

vrijdag 21 november 2014

Vorige week......

Zelf geen fototoestel bij me, vergeten, edoch mijn reis- en dorpsgenoot wel, dus alsnog een paar plaatjes van de reis door het Centraal Massief en Beaujolais. Maar we namen niet erg veel plaatjes.

eerst door de Champagne

de vlakte bij Troyes


op de weg naar Auxerre

Grand Cafe, Moulins

Bijschrift toevoegen

De 17e eeuwse brug van Moulins over de Allier



Het grote plein



in de middag een kleine 20 graden....

Oude gevangenis

Bijschrift toevoegen


Centraal Massief


Nabij Bedarieux

Langedoc in de herfst

Mistwolken in de dalen, hier nabij Brioude

Luxemburg, bijna thuis.