Jawel, ole, maandag op zijn Catelaans, want daar ben ik nu en de kenners van schaakopeningen konden dat zaterdag reeds weten. Vanmorgen koffie gedronken bij uncle Leo and aunty Dondy die mij om half zeven uitzwaaiden waarna ik richting Nimes ging en net voor de grote hoos Lyon achter mij liet. Na een stief uurtje kwam de zon op die haar stralen aan mijn rechterzijde op de bergen van de Ardeche wierp, een fascinerend schitterend gezicht, en ter linker zijde een silhouet van de Alpen weergaf waarover zij hijgend heen trachtte te komen wat haar na enige tijd ook gelukte en mij daardoor deels het zicht benam terwijl de temperatuur bleef stijgen. De eerste kilometers gingen trouwens ook vergezeld met een sterke Mistral maar bij Montelimar was die niet meer te merken. Nadat ik via Bagnols sur Seize in de buurt van Nimes kwam reed ik meer en meer onder een stevig wolkendek die tot na de Pyreneeën boven mij bleef hangen. Maar eerst gelost in Nimes waarbij ik het geluk had dat ik niet om vijf uur (volgens een rendez vouz, afspraak), maar reeds om twee uur mijn brik voor de losramp kon zetten hetgeen resulteerde dat ik al voor drie uur koers zette naar het spaanse deel van de unie. Daarbij reed ik voor de aardigheid langs Port Leucate, het dorpje aan de kust waar kennelijk menseneters wonen want men leeft daar zeer intensief van bad- en strand-gasten die helaas voor de bewoners dit deel van het seizoen schitteren door afwezigheid en het spreekt vanzelf dat ik wijselijk in mijn DAFje bleef en doorging via Le Boulou over de streep naar La jonguera en na een korte pauze doorging en halt hield even voor Barcalona, bij een aardige uitbater die mij wat lekkers voorschotelde, een bocadille caliente con tortilla formatge (queso). Dus eindelijk weer eens in het land van Gento en Amancio (als deze namen u nog wat zeggen), of tapas en tortilla. Welaan, ik ga mij nu ten ruste leggen.
Aldus schreef ome Willem.
---
