Ja, Magdeburg, waar de mollen vandaan komen. U heeft er vast wel eens van de Magdeburger mollen gehoord en zo niet, dan staat een ouderwetse encyclopedie of Google voor niets. Vanmorgen vanuit een regenachtig en donker Praag vertrokken met meename van onze herinneringen. Later, heel veel later, in 2060, als de kleine jongen die deze hele week al naast mij zit net zo oud is als ik nu, zal hij wellicht met zijn kleinzoon in Praag ronddolen en dan vertellen dat hij hier met opa was. Nog in het donker kwam ik Litomerice aan waar ik een laadadres had, maar dat bleek 15 kilometer verderop, in Hrdly te wezen en bij het mistig krieken kwam ik daar aan waarna na een gebruikelijke wachtsessie ik mijn handel ontving en ik daarna via Most naar Chomotov reed om het reuzengebergte over te steken naar Chemnitz, een grensovergang die tot voor enkele jaren geleden voor vrachtverkeer niet was toegestaan en het dus de eerste keer was dat ik daar kwam. Trouwens, ik moet hiervoor eigenlijk schrijven wij in plaats van ik, maar goed, dat begrijpt u wel. De oversteek over de bergrug was zeer mooi, de hellingen met prachtige herfstkleuren getooid en boven lag zowaar nog enige sneeuw terwijl exact op de hoogste punt een bleek zonnetje plaats maakte voor duistere wolken dermate donker dat het wel avond leek. Na Chemnitz volgde Leipzig en wij waren van plan om via Goettingen huiswaards te keren, maar door een meeltje vanuit Amsterdam koersten wij in tegenovergestelde richting omdat er plots een spoedvracht in Torgau lag te wachten die wij nog in de avondschemering oppikten waarna wij over Bad Duebben en Bitterveld richting Halle en vervolgens Magdeburg reden en toen was de rijtijd op.
Dus hier een huennebruehe en sntitzeltje naar binnengewerkt en we gaan nu snurken.
Ome Willem.
---
