Vanmorgen dus niet al te vroeg uit de veren, overigens onder een veel dunner wolkendek als de voorgaande dagen, en naar de douanedeclarant gereden die probleemloos een document voor de doorgang door het land van Heidi en heferli voor mij vervaardigde waarna ik de verdere terugreis vervolgde met mijn pakjes, maar ik verliet Italië niet voordat ik de nodige boodschappen deed. Zou Goethe, zo vraag ik mij af, op zijn terugreis vanuit Italië ook boodschappen hebben meegenomen? In zijn boek Reis naar Italië rept hij daar echter niet over, maar ik kan mij voorstellen dat ook hij wel een flesje Amaretto of Sambuca mee in de postkoets terug heeft genomen. Op de Simplonpas ontwaarde ik reeds de eerste vers gevallen sneeuw welke vermoedelijk gisteren reeds viel en dat is erg vroeg dit jaar hoewel ik ook eens in augustus boven op de Sustenpas ooit een sneeuwstorm te verwerken kreeg. Nadat ik goed en wel onderweg was in Zwitserland luisterde ik naar Il sogno di Scipione (de droom van Scipione) om daarmee nog even in de italiaanse sfeer te blijven. Bovendien past deze muziek van Mozart uitstekend bij het zonnige, want dat was het, zonnig, berglandschap van de Valais. Na ook de Jura te zijn overgestoken alsmede de rivier de Baume bij Beaume les Dames via Lure en Epinal verder de tien rij-uren volgereden en tot stilstand gekomen in Luxemburg. Vier landen in tien uur. Dat kan allemaal, en daar hoef je nauwelijks autobaan voor te rijden. Morgen naar huis, lossen, en dan laden voor, wie weet, waar.
Ome Willem.
---
