Er zit... er zit onweer in de lucht. Het verstand, het recht van het verstand lijkt te worden weggewassen en wie de gordijnen optrekt ziet een pijnlijk, gruwelijk schouwspel, een schouwspel van schijnbaarheid waarin oude idealen vernietigd worden.
Langs een sluipweg werd van de werkelijkheid iets schijnbaars gemaakt; oude waarden worden, naar het toeschijnt, opgeheven en volmaakte leugens worden tot waarheid geproclameerd. Onbeschaamd!
Een steeds klemmender dictatuur, want immers is de angst de moeder van elke moraal, het is voorbij leugen en waarheid.
Men heeft de dwaasheid zover doorgedreven dat het bestaan als onbehagelijk wordt ervaren en bovendien zó, dat de mens er niet meer aan kan ontsnappen.
Achter het voltrokken drama is het vooruitzicht ongewis en buien tokkelen regendruppels de straten.
Welke werkelijkheid we ook tegemoet gaan: het blijft een ongewisse, maar zeker een omwerkelijkheid.
Aldus schreef ome Willem
