De hond.

Soms, nee, regelmatig komt er wat merkwaardigs in de transport voor, zoals afgelopen dag in verband met vrijdag; vrijdag, toen ik via Amsterdam, De Meern, IJsselstein en Geldermalsen in Vaassen, bij Apeldoorn, belandde om voor anderen wat paletten op te halen. Twee adressen, tesamen zeven paletten. Deze vervoerde ik naar Amsterdam alwaar ze werden overgeladen in twee andere opleggers; de ene twee, de andere vijf paletten. Tegelijkertijd zou ik vanaf dezelfde fabriek nòg elf paletten voor weer een andere collega en, uiteraard, een geheel andere bestemming, meenemen, maar aangezien die opdracht stond op maandag te laden en vrijdag slechts vijf van de elf paletten gereed waren, kon ik die op dat moment niet meenemen.

Welnu: zoals geschreven, de zeven paletten werden vrijdag door mij naar Amsterdam vervoerd waarna ik naar huis ging en afgelopen dag rolde ik vroeg in de morgen terug om die andere elf paletten op te halen, maar: tevergeefs, want nog steeds waren er zes van de vijf paletten niet gereed, maar omdat de handel op maandag ophalen stond, vertrok ik nu wel met slechts vijf paletten: vijf paletten die reeds vrijdag klaar stonden maar die ik toen niet meekreeg; en zo snorde ik vrijdag met zeven en maandag met vijf paletten met een oplegger waar er drie en dertig in kunnen twee keer van Apeldoorn door de prachtige herfstkleuren van de Hoge Veluwe naar Amsterdam.

Eenmaal aangekomen te Amsterdam was de halve maandag reeds verstreken, want natuurlijk vertrok ik de laatste keer uit Vaassen na heel wat heen en weer gebel tussen opdrachtgever, afnemer en fabrikant, en wellicht meerdere partijen, een belronde waaronder ik enkele koppen koffie, afgewisseld met warme chocolademelk en De Stentor, Nieuwsblad uit de omgeving, tot mij kon nemen. Gelaten laat je dan zoiets over je heen komen, want in dit beroep ben ik wel wat gewend.

Nadat de deelvracht uit de kar was verwijderd, deze weer voor een deel volgemaakt met een oostelijke bestemming; 't was zonnig weer en warm voor de tijd van 't jaar en ik vroeg me af of dit ook voor "het oosten" zou gelden; ik had immers half vernomen dat het in Berlijn slechts drie graden was.

Wintertijd; de avond viel snel en als een massief blok over de weg tussen Arnhem en de Duitse grens die ik in 't donker overstak en ik reed in 't duister door tot in één van de vele buitenwijken van Dortmund waar ik nog wat bij ga laden voor dezelfde bestemming, verder naar 't oosten; vlak voor het laadadres vond ik tussen de huizen van een woonwijk een stille parkeerplek onder een zwaklichtgevende straatlantaarn waardoor ik de Grote en Kleine Hond, een vallende Orioniet en na middennacht, toen ik even wakker was, zelfs meende Jupiter aan de oosthemel te zien opkomen en op staat was 't bijna surrealistisch stil: rond half een viervoeter onder begeleiding langs.

En buiten was 't nog aangenaam; in de eerste tweehonderd kilometer naar 't oosten was er van een dalende temperatuurtendens nog niets te merken; rond elven hoorde ik een vreemd geluid en spiekte door een kier van 't gordijn naar buiten en zag half slaperig dat de Duitse herder met z'n begeleider wandelend terugkeerde.

Aldus schreef ome Willem.

---