Het adres, ik was er wel meer geweest, ik haalde er Zuid-Afrikaanse wijn op. Jawel, u leest het goed, er mankeert net zoveel aan uw ogen als aan mijn geheugen: Zuid-Afrikaanse wijn, maar ook Argentijnse, Chileense, het stond er allemaal, echt!
Door heel Frankrijk heen bevinden zich handelaren, wijnhandelaren, die wijn in- en verkopen louter voor de handel, in het algemeen een ondrinkbaar goedje dat door en op folders wordt aangeprezen en voornamelijk een -te- lage prijs als lokkertje misbruiken om zo van hun chemicaliën af te komen.
Het ging dus om een administratieve handeling voordat ik de pallet in het voertuig had, en daarna duurde het nog anderhalf uur voordat de begeleidende papieren gereed waren en volgens de kantoormevrouw mocht ik nog blij zijn dat ik het goedje al een dag eerder mee kreeg.
Het betrof een pallet Chablis, een wijnsoort niet van "hier", maar van enkele honderden kilometers verderop, handelwijn, in het algemeen niet lekker, maar goedkoop; bij het bedrijf waar ik was stonden dan ook voertuigen uit Litouwen, Polen en Hongaren, landen waar men, buiten Engeland en Nederland, de rommel nog kan slijten.
De meeste wijn staat immers stijf van de additatieven, vooral sulfiet, het stinkt er vaak naar, men brengt het kunstmatig op een smaak die men denkt te verkopen, maar met wijn heeft het niet veel meer te maken en zal door een importeur met echte smaak zeker niet naar Nederland worden gehaald.
En dan nog zo'n adres, eigenlijk lachwekkend als het niet zo ernstig was, een voertuig 24 uur vasthouden voor administratie van één enkele pallet, het maakt de wijn nog viezer dan ze in werkelijkheid al is, walgwijn, je gaat er van over je nek en is de naam gootsteenonstopper niet eens waard.
Met de pallet handelschablis vertrok ik via een ophaaladres in Decize richting, oh welk een ironie, naar de streek vanwaar de pallet, als het goed is, vandaan zou moeten komen, dus via Saint Saulge, door een streek met velden en akkers vol boterbloemen, opschietend graan, tarwe, gerst, spelt en witte koeien, naar Clamency, via Coulanges en Irancy naar Chitry om wat lekkers op te halen, nu wel ja, ik probeerde er even, noordelijke Bourgogne, Pinot-noir, licht, verrukkelijk en het is eigenaardig, maar hoe aardiger de mensen, hoe beter vaak de wijn, zoiets als van hoe je zelf bent zo wordt ook mijn wijn.
Daarna nog een stukje verder, stopte aan de rand van de Chablis, Pontigny, met de wetenschap dat ik morgen wellicht weer echte wijn, wijn die je in ieder geval kunt drinken, op ga halen, wellicht een goede chablis.
Voor in de kop staat nog altijd de "chablis" uit Macon, de rommel van een handelaar die weet het onverkoopbare nog te verkopen en dat is ook wel een kunst. Maar dat neemt niet weg dat het walgwijn blijft en over de import van die wansmaak wil ik wel twisten.
Aldus schreef ome Willem.
---
