Troosteloos, en toch heeft dat ook wel weer wat. Mist zo dik over de witte vlakten dat je geen hand meer kon zien. Eerst geladen in Nijvel, een bak vol lege kratten, en met de enkels tot in de sneeuwblubber waardoor mijn hele oplegger van binnen smerig werd.
Daarna Namur, Liege en zo naar Venlo, naar een krattenwasserij waar de meegenomen voedselkratjes voor dat ze hergebruikt worden, worden gewassen.
En toen, door bar winterweer naar een ophaaladres in Emmerich.
We waren al half bezig de paletten in de kar te zetten toen van "hogerhand" de laadwerkzaamheden moesten worden gestopt. En omdat er één paletje bij zat van vier meter moest alles er weer uit. Want men vond dat zo'n palet alleen via de zijkant kon worden geladen.
Al mijn uitleg dat met een laadklep en pompwagen ook lengtes tot vijf meter en meer kon worden gelaten was tevergeefs.
De theoreticus hield voet bij stuk, dus de bubs er dan maar uit en toen leeg weer verder.
En ach, er is vast wel een andere vracht voor mij. Inmiddels hoorde ik op het nieuws dat de politie bij controle niet één enkele chauffeur had kunnen bekeuren voor te snel rijden, iets waarvan Rijkswaterstaat de dag ervoor had beweerd dat "truckers de aangegeven snelheid op de matrixborden aan hun laars lapten".
Een kennelijk onjuiste bewering waarmee de beroepsgroep weer eens onterecht een slechte naam werd bezorgd.
Troosteloos. En het gaat nergens over.
Aldus schreef ome Willem.
---
