Vandaag heb ik geleerd dat beoefenaars van mijn beroep ten minste twee dingen tegelijk kunnen doen: tanken en rijden, toileteren en rijden, snel wat lossen en rijden, ergo, alles wat binnen het kwartier vermag te geschieden: daarbij kunnen wij rijden. U niet, tenzij u een collega van mij bent. Dat zit zo: vorige week maandag reed ik tussen Dordmund en Kassel en aldaar stopte ik om 8.57, dronk samen met mijn kleinzoon een drankje en vertrok om 9.13 uur, exact een kwartier. Daarna reed ik verder en hield stop na vier en een half rij-uur, de maximale wettelijk toegestane europese rijtijd van een blok. Anders gezegd: ik begon om zes uur en stond om kwart voor elf stil. Vandaag, acht dagen later, werd ik staande gehouden door twee franse gendarmes die bij mij een controle hielden. Na ruim een half uur kwamen zij naar buiten en deelden mij mede dat ik in dat "blok" vier uur en drie kwartier had gereden. Toen ik hun er op wees dat er een (minimaal geldige) rustpauze van 15 minuten tussen zat, zeiden ze dat het minder was, twaalf minuten volgens hun. En nu komt het: de tijd minder dan een kwartier stilstaan wordt eventjes voor het gemak maar bij de rijtijd opgeteld! Koffie gedronken, toiletgang gemaakt en toch gereden! Welaan, u weet waar ik naar toe wil, in het casino staan eenarmige bandieten, de europese wegen worden onveilig gemaakt door tweearmige bandieten in uniform. Je recht halen als nederlander buiten Nederland is niet mogelijk. Na het betalen van 135 euro vervolgde ik mijn weg die ik deze mogen begon in Achern, deed eerst nog een klant aan en nog in het donker passeerde ik de rijn en reed het land van stokbrood en enge blauwe uniformen binnen voordat ik bij Colmar staande werd gehouden.
Vlakbij Basel, aan de franse kant, ging de volgende klant er uit en vluchtte daarna Zwitserland binnen waarbij ik de neiging om aldaar maar politiek asiel aan te vragen nauwelijks kon onderdrukken. Via Bern en het Lac Leman kwam ik in de Valais wat door de duits sprekende inwoners foutief Wallis wordt genoemd en passeerde de prachtige in herfstkleuren getooide wijngaarden van de Dole en de Fendan. De meeste druiven in de Valais zijn Dole, een variant van de franse Gamay uit de Beaujelais, licht vrolijk, en de Fendan, een witte, naar fondant smakende witte wijn. Daarbij vreesde ik voor het vervolg van de reis omdat een donker wolkendek tussen de bergen hing en kachelde met gezwinde spoed door naar Brig waarna ik aan de beklimming van de Simplon begon en reeds op de eerste helling kwam ik in een ruwe sneeuwstorm terecht en zakte de temperatuur boven op de berg tot min vier graden. Overigens bleef de weg redelijk begaanbaar en vooral bij de afdaling genoot ik volop van de bruine naaldbomen die binnen korte termijn hun naalden wel zullen laten vallen. De weg over de Simplon, in het italiaans Sempione geheten en onder het bewind van Napoleon gebouwd, staat vol met Larixen, voor zover ik weet de enige naaldverliezende boom die er is. Zakkend naar beneden hield de sneeuw op en passeerde ik de douane en toen langs dommedossola, langs het Lago Maggiore (overgezet zijnde, meer groot), daarna links af en sta nu stil in de buurt van Milaan waar een aardige gelegenheid is waar het eten wordt geserveerd door chi- en milanezen. Straks lekker slapen, nadat ik een sambuca tot mij heb genomen en dan alle ergernis van hedenmorgen geheel vergeten.
Ome Willem.
---
