Liever leven tussen het ijs, dan onder hedendaagse deugden en andere zuidenwinden!
We waren dapper genoeg, wij ontzagen onszelf noch anderen:
maar lange tijd wisten we niet, wat we met onze dapperheid aan moesten. We
werden somber, we werden voor doemdenkers gehouden. Ons noodlot — dat was
de volheid, de spanning, de stuwing van krachten. Wij dorstten naar
bliksemschichten en daden, we bleven zo ver mogelijk weg van het geluk van de
zwakkelingen, van "berusting"…Er zat onweer in onze lucht, de natuur,
wij zelf, verduisterde — want wij volgden geen weg. De formule van
ons geluk: een ja, een nee, een rechte lijn, een doel…
Wat is goed? — Alles, wat het gevoel van macht, van de wil tot macht, de macht
zelf in de mens vergroot.
Wat is slecht? — Alles, wat uit zwakte voortkomt.
Wat is geluk? — Het gevoel dat de macht toeneemt,
— dat een weerstand overwonnen wordt.
Geen tevredenheid, maar meer macht; vooral geen vrede,
maar oorlog; geen deugdzaamheid, maar degelijkheid (deugdzaamheid
renaissance-stijl, virtù, deugdzaamheid zonder
huichelen.)
Die zwakkelingen en mislukkelingen moeten te gronde gaan:
eerste stelling van onze mensenliefde. En daarmee moeten ze
ook nog geholpen worden.
Wat is de allerschadelijkste ondeugd? — Het daadwerkelijk
medelijden met alle mislukkelingen en zwakkelingen — het christendom...
Zo vangen de eerste bladzijden van het boek Der Antichrist
(vertaald De antichrist, of wellicht beter, de antischristen) uit 1888 van
Friedrich Nietzsche aan, kort voordat de schrijver in Turijn in een waas van krankzinnigheid
zijn armen om de hals van een geslagen ezel klemt en ik heb zeer sterk de
indruk dat deze woorden anno begin 2020 een onverwachte actualiteit hebben gekregen.
In een studie getiteld "The Inequality Virus" die
eind januari werd gepubliceerd, onderzoekt Oxfam de ernstige negatieve effecten
van door de overheid opgelegde lockdown-maatregelen in ontwikkelingslanden.
Over de hele wereld zijn ongeveer 1,7 miljard kinderen van school uitgesloten,
bijna vier maanden in ontwikkelingslanden en ongeveer zes weken in
geïndustrialiseerde landen. Dus kinderen in ontwikkelingslanden werden veel
erger getroffen dan in geïndustrialiseerde landen.
Omdat de internet- en technologische apparatuur in arme
landen, en vooral in de lagere klassen, vaak erg slecht is, betekende dit het
einde van het onderwijs voor een leger van miljoenen kansarme kinderen, het
einde van de hoop op een beter leven. Oxfam wijst er expliciet op dat het
lockdown-beleid in wezen de kansarmen op aarde treft.
Als gevolg van de lockdowns zijn honderden miljoenen mensen
hun baan kwijtgeraakt en zijn ze in hongersnood en uithongering gestort.
Volgens Oxfam is het aantal mensen dat in armoede leeft sinds eind maart 2020 met
200 tot 500 miljoen gestegen. Het aantal mensen dat aan acute honger lijdt, zou
in 2020 met 82 procent zijn verdubbeld tot 270 miljoen. Zelfs in de VS wordt
het aantal volwassenen dat niet genoeg te eten heeft, geschat op 29 miljoen.
Tegelijkertijd is het vermogen van de miljardairs tussen
maart en eind 2020 met 3.900 miljard gestegen tot ongeveer 12.000 miljard
dollar. De tien rijkste mensen ter wereld zijn in deze periode 540 miljard
dollar rijker geworden.
Covid-sterfgevallen en sterfgevallen door honger.
Eind januari / begin februari 2021 stierven ongeveer 14.000
mensen per dag aan of met Covid. De gemiddelde leeftijd van de zogenaamde
"Covid-doden" is ongeveer 80 jaar of meer. Dit komt ongeveer overeen
met de gemiddelde levensverwachting in de meeste geïndustrialiseerde landen.
Ervan uitgaande dat degenen die stierven aan of met Covid twee tot vijf jaar
langer zouden hebben geleefd zonder het coronavirus, vernietigde het virus eind
januari 2021 ongeveer 28.000 tot 70.000 levensjaren per dag.
De hongerdoden in arme landen zijn bijna allemaal kinderen.
Ervan uitgaande dat de gemiddelde leeftijd van de mensen die door de
Corona-maatregelen zijn omgekomen vijf jaar is en dat hun levensverwachting 70
jaar zou zijn geweest, zullen de Corona-maatregelen ongeveer 390.000 tot
780.000 levensjaren per dag vernietigen. De lockdowns vernietigen ongeveer 6
tot 28 keer zoveel levensjaren als ze redden. Ik vermoed dat het echte aantal
aan de bovenkant van de berekening ligt. De genezing is dus vele malen erger
dan de ziekte. Deze cijfers zijn nog niet inclusief de volledige vervolgkosten
van de huidige ellende.
Even terzijde moet worden opgemerkt dat de econoom en
pensioendeskundige Bernd Raffelhüschen, hoofd van het Instituut voor
overheidsfinanciën en sociaal beleid aan de universiteit van Freiburg, tot een
vergelijkbare conclusie komt voor Duitsland. Hij berekende dat de
corona-lockdowns in Duitsland veel meer levensjaren zouden vernietigen dan ze
te redden. Ook in Duitsland is de genezing veel erger dan de ziekte, er worden
10 tot 100 keer meer levensjaren vernietigd dan gered. Hetzelfcde geldt voor Nederland
Terug naar de derde wereld. Kijken naar de vele kinderen die
ellendig verhongeren is niet alles.
Het hele lijden van de wrede hongersnood, de honderden
miljoenen werklozen, de ellende, de verwaarlozing van grote delen van de
bevolking van onze aarde zijn niet meegerekend in deze droge cijfers. Het
lockdown-beleid van de ontwikkelingslanden kan worden gezien als een genocide,
een genocide tegen de kansarmen van deze wereld.
Dit lockdown-beleid is systematisch en geen toeval. Contante
betalingen aan ontwikkelingslanden door het IMF en steun van de WHO zijn sterk
gebonden aan één voorwaarde: harde lockdowns introduceren. In arme landen komt
dit neer op seriemoorden op kansarmen. Tegelijkertijd stijgt de rijkdom van de
rijken en machtigen tot steeds nieuwe hoogten.
En dit is waarom ik begon met de antichrist van Friedrich
Nietzsche.
Ontegenzeggelijk duidelijk blijkt dat het lockdown-beleid
sterk geïnspireerd is door Nietzsche's Antichristen. Nog even de drie
kernzinnen van de Nietzsche-moraal:
"Wat is goed? - Alles wat het gevoel van macht, de wil
tot macht, de macht zelf in mensen vergroot.
Wat is geluk? - Het gevoel macht te hebben groeit.
De zwakken en falen zouden moeten omkomen: eerste zin van
onze filantropie.
Een groot deel van het coronabeleid op onze aarde lijkt dit
motto te volgen. De politieke Corona-maatregelen veroorzaken bij de zwaksten op
aarde zoveel schade, lijden, ellende, honger en dood dat Nietzsche er opgetogen
zou zijn geweest. In naam van het redden van mensenlevens, worden in
werkelijkheid mensenlevens op enorme schaal vernietigd, kansarme mensenlevens,
levens van de zwakken. Tegelijkertijd neemt de macht van de machtigen enorm
toe. "Wat is geluk? Het gevoel van machtsgroei."
De allereerste tegenmaatregel die men zou moeten nemen, is
daarom een onmiddellijke stopzetting van de fatale sluitingsmaatregelen van
de regeringen die zoveel meer lijden, ellende en dood in de wereld brengen dan
ze voorkomen. De politieke dwangmaatregelen zijn de oorzaak van deze nare
ontwikkelingen, niet het virus.
Maar… Waar heeft Oxfam
het over?
De organisatie somt vijf tegenmaatregelen op, maar wat er
niet tussen zit, is de echte oorzaak van de ellende: de volstrekt onevenredige
anticoronamaatregelen. Oxfam zwijgt hierover.
Dit is duivels, enorm
dubieus en hypocriet.
Oxfam is niet de enige in deze hypocrisie.
De Süddeutsche Zeitung (SZ) doet bijvoorbeeld hetzelfde. Op
25 januari 2021 rapporteerde ze over het Oxfam-onderzoek onder de titel:
"Corona pandemie: wereldwijde armoede neemt dramatisch toe". Daarin
beschrijven de twee SZ-journalisten Brinkmann en Pfeifer de dramatische toename
van ellende in ontwikkelingslanden met verwijzing naar Oxfam.
Wat volledig ontbreekt in het artikel is de enige redelijke
tegenmaatregel: de onmiddellijke stopzetting van de maatregelen om de staat te
blokkeren. Daarom is dit artikel naar mijn mening ook buitengewoon hypocriet en
ontwijkend. Het begint met de misleidende titel. Het is niet de
COVID-19-pandemie die verantwoordelijk is voor alle ellende, zoals constant
wordt geschreven, maar de buitensporige sluitingsmaatregelen van de overheid.
Naar mijn mening rapporteren praktisch alle Nederlandse, Duitse, Belgische en
andere Europese reguliere media even misleidend en ontwijkend.
Niet alleen de media maar ook de politici zijn hypocriet
over de ellende in de Derde Wereld. In september zei de Duitse federaal
minister van Ontwikkelingssamenwerking Gerd Müller (CSU):
"Er zullen veel meer mensen sterven aan de gevolgen van
de lockdown dan aan het virus."
Mooi gezegd, denk je dan, maar zijn politieke
tegenmaatregelen zijn: een stabilisatieprogramma ter waarde van 50 miljard euro
en een nieuw Afrika-akkoord. Geen woord over de enige verstandige onmiddellijke
maatregel die de ellende onmiddellijk zou genezen: stop de maatregelen voor het
afsluiten van de staat. In mijn ogen is het een enorme hypocrisie. Je doet
alsof je bezorgd bent en doet niets aan de echte oorzaken.
Zolang er zoveel oneerlijkheid en hypocrisie is in onze
leidende media en onder politici, is er geen uitzicht op verbetering.
Nietzsche, de Antichristenen en Mephisto genieten ervan. Het Mephisto-principe
is in opkomst.
En zolang ook christenen en de kerken zelf ook zwijgen, bewerkstelligen
ze hiermee ook nog eens hun eigen ondergang.
Aldus…
