En toen, toen was er een bruiloft. Een zonnige dag; een glas wijn, witte of rode,
dat weet ik niet; misschien was het wel rosé…
Natuurlijk, een bruiloft, bij uitstek een sociaal gebeuren
waarbij je je arm legt om de moeder van een geliefde, de hand schudt van
familie en bekenden, zoals al jaren, decennia, eeuwen. Samen even staan voor het toestel zodat je
een herinnering hebt voor latere jaren. Het
ene volle glas tegen het andere, een zoen, een stevige omhelzing. Sociaal, tot
op het bot!
Maar dan, nog voordat er een week om was. Gesnik, excuses. Excuses,
Waarvoor? Waarvoor
eigenlijk?
Verbijstering; een hooggeplaatste! Een Minister maakt excuus
louter omdat hij zich met zijn familie en dierbaren sociaal had gedragen. Spijt als haren op zijn hoofd.
Een umwertung voltrekt zich, in Nederland, ja, in de Tweede
Kamer!
Umwerting aller Werten!
Dat ís het dus!
Natuurlijk, hij had het over zichzelf afgeroepen. Absurd beleid, absurde, met niets onderbouwde
argumenten drong ook hij ons een asociaal leven op. Afstand, al is het maar anderhalve meter, is
verre van sociaal. Per definitie!!
Géén hand geven, ja, een verbod op handen schudden, dát is,
wederom, per definitie, tegen elke sociale waarde. Zo min er brandbaar water bestaat, net zo min
is afstand sociaal. Sociale afstand,
social distancing is bij uitnemendheid contradictio in terminus, zeker tussen
mensen onderling. Asociaal is mijzelf én mijn medemens bejegenen als gevaar.
Tenzij het duivels, satanisch is; Umwertung aller Werten. De leugenmeester van het begin draait immers
altijd alles om.
Aldus schreef ome Willem.
