Lang geleden kwam ik er vaak langs; nabij de
Heinekenbrouwerij, het Weteringcircuit, Amsterdam. Vaak per fiets, soms met het
auto en ook wel met de tram.
Net voor de 75 jaar om waren begon het; de ontmensing van
het volk, de ontmensing van de mens.
Natuurlijk, soms wat overdreven, maar intermenselijk contact
is voorwaarde voor mens-zijn. Het menselijke
contact, de aanraking, de omhelzingen; ze werden in korte tijd van ons
afgenomen.
Het circuit bevind zich vlak bij de Stadhouderskade en
aldaar staat een huis waar een verdwaalde kogel op 15 maart 1945 dr. Jan
koopman raakte; een week later, net voor de bevrijding, stierf hij. Reeds in
1940 schreef hij een illegaal pamflet “Bijna
te laat”, hij was somber en de inhoud
was duidelijk “Zij gaan eruit en zij gaan er aan!”
Inmiddels is het volk slachtoffer geworden van tirannie,
juist datgene waartegen gezagsdragers het volk dienen te bewaken en beschermen,
maar helaas: de gezagsdragers werden, binnen 75 jaar, machthebbers en
misbruikten dat ook meteen.
Stadions, restaurants, cafés, ja ook kerken werden gesloten
en er werd een verbod uitgevaardigd om, op straffe van een boete, niet in
elkanders buurt te komen en zelfs elkaar niet aan te raken.
Eén van de kenmerken van een fascistisch regime is het
afnemen van burgerlijke vrijheden en genocide. Genocide vindt thans, onder het
mom van bescherming, in onze verpleeghuizen plaats, vrijheidsberoving ondervinden
we dagelijks.
In een ander pamflet, eveneens illegaal verspreid, tekende
dr. Koopmans het héél duidelijk “een kerk die zwijgt, is geen kerk” en riep
haar op te strijden tegen de verleiding van een teveel aan loyaliteit. Tijdens
de Duitse bezetting tussen 1940 en 1945 is mij niet bekend dat diensten verboden
werden; dat avondmaalstafels leeg bleven, maar thans wordt het op straffe van
een stevige sanctie verboden. De vraag
die gesteld moet worden of de Geest van de Eeuwige ook op de gewenste en
verplichte afstand moet blijven.
Nog vaak denk ik aan mijn passages langs het Weteringplantsoen;
ik zal een jaar of 16 geweest zijn toen ik het voor ’t eerst las, op het
monument dat daar, als een betonnen muur langszij staat met de woorden van
Hendrik van Randwijk:
Een volk dat voor tirannen zwicht,
Zal meer dan lijf en goed verliezen.
Dan dooft het licht.
Inmiddels gaat de ontmensing door; ze wordt wet en regel en
door ons te vergiftigen met angst volgen velen braaf de onmenselijke bevelen op
en wordt er meegewerkt, omwille van diezelfde angst, aan de vernietiging van de
economie en DUS ook aan vernietiging van, onder andere, ons zorgsysteem.
Dr. Jan Koopman schreef het over de Joden; ik schrijf het
thans over onszelf:
Na zaterdag komt immers zondag;
We zijn eruit en we gaan eraan!
Aldus schreef ome Willem
