Reeds alweer de derde november; hoe snel verglijd de tijd, als mul zand door de vingers.
Inmiddels was hij wellicht reeds aangekomen aan de westkust; in ieder geval zal dat iet ver meer geweest zijn. hij was nog klein, geboren te 's-Gravenmoer op 5 mei 1909, dan was hij nog slechts negen jaar en ik wroeg in mijn herinneringen wat ik deed op negenjarige leeftijd. Toen was ik veel in de dierentuin te vinden; ik had op mijn verjaardag een abonnement voor Artis gekregen; mijn oude vriend, toen, reisde in de tijd van zijn negende levensjaar dwars door Amerika. Dat moet een nimmer te vergeten belevenis zijn geweest. Zelfs zijn verhalen hebben een onvergetelijke indruk op mij gemaakt.
Hoe toch bepaalde herinneringen blijven hangen! Tussen zijn reis door Amerika en nu liggen honderd jaren, jaren waarin gruwelijke oorlogen plaats vonden.
Tijden van genocide; een waarlijk Europese ondergang en het is verbazingwekkend hoe snel men tot twee keer toe uit het diepe dal geklommen is.
Nog even, en de eerste Grote oorlog zou voorbij zijn, nog even!
Maar niet zonder ingrijpen van elders, van een ingrijpen van Gene Zijde.
Zonder dat zou wellicht het einde de oorlog nog veel langer op zich hebben doen laten wachten.
Ondoorgrondelijke samenloop van de geschiedenis waarvan hij, de reiziger in Amerika in het eerste bedrijf toefde, en ik het tweede bedrijf voor rekening neem.
Plotseling, door een onverwacht ingrijpen waar niemand rekening mee hield. Bijna niemand, waneer de tijden kantelen.
Aldus schreef ome Willem
