Niemand op straat. Vanaf Bar sur Aube tot aan Vitry le François, tijdens het krieken, wellicht drie, vier tegenliggers. Vóór mij lange, natte wegen, glinsterend in 't ijle morgenlicht; 't was alsof ik er overheen vloog; de banden net het asfalt net niet raakten.
Een kritieke 33 kilometer volgde; de doorgaande weg Parijs-Nancy; tussen Vitry en Chalons was 't iets drukker, maar ook daar geen gendarme te bekennen terwijl de morgenuren vorderden: rond half acht verliet ik de hoofdroute en sloeg rechts af, pal naar 't noorden.
Surrealistisch, ongekend. Tot aan Suippes mede- noch tegenligger. Uitgestorven, alsof ik alleen overgebleven was na een vreselijke ramp; de kletterende regen gaf er nog een extra geheimzinnige klank aan. Een sfeer die men doorgaans alleen in dromen ervaart; om mij heen het doorzettende voorjaar; groei en bloei terwijl ik door de stilte joeg, heuvel op, heuvel af.
En een inschatting maken: inmiddels was 't acht uur geweest en had ik Vouziers bereikt waar ik twee voetgangers in de dorpsplein waarnam en een wandelende hond met begeleider langs de berm op de uitvalsweg, mitsgaders enkele automobilisten en op de weg naar Sedan kwam ik weer de eerste tegenliggers tegen, maar nog steeds geen blauw voertuigje met gendarme erop.
Even voor negenen; Sedan, nog een laatste tien kilometers waarvan de laatste vijf helling op. Koffie, ze zouden eerst wel koffie gaan drinken en handen schudden. Met een zekere roekeloosheid waagde ik me aan het laatste stuk; meerdere voertuigen rolden reeds over het vierbaansdeel; onrustig speurde ik in de spiegels. Een witte auto, dus geen politie. Dan weer 'n motorrijder. Eentje. Gendarmes rijden doorgaans met twee.
De laatste klim begon: traag omhoog. Vijf, vier; ik begon af te tellen; hoewel.
Boven, wist ik, was nog een parkeerplaats waar "ze" zouden kunnen staan; tijdens het laatste half uur was er geen regen meer geweest; op de radio het nieuws van negen uur en ik passeerde het bord Belgique 1 kilometer. Voornoemde parkeerplaats was verlaten en enige euforie maakte zich van mij meester.
Het was me gelukt!
Aldus schreef ome Willem.
Verzonden door ome Willem
