Naar Amsterdam, dan wat wegbrengen naar Almere, op de terugweg langs Weesp wat rommel ophalen en dan weer de kar vullen voor Geldermalsen en het plaatsje met de postcode 6666, Heteren, twee adressen waar langdurig wachten geen uitzondering is.
En daardoor laat in Emst; iedereen was reeds naar huis, dus het laden daar werd uitgesteld tot hedenmorgen.
Alleen hoog in de lucht was veel gaande, zoveel dat het op de grond merkbaar was; soms harde wind, gevolgt door regen met hagelbuien. Toen ik van Emst naar Vaassen fietste ontwaarde ik aan het einde van de schemer, hoog in de lucht een scheiding tussen licht en donker. De wind voer vanuit het noorden een zwaar, loodgrijs wolkdek mee dat, toen ze mij dicht genoeg genaderd was, met fijne hagel begon te zwiepen, mijn gezicht geselde en waar ik ijskoude handen van kreeg totdat ik in grote letters shoarma op een winkelraam zag staan en van m'n fiets afsprong, waar ik wat vluchtend voor de hagel binnenliep en kort daarna, enigszins warm geworden, mezelf verwende met een weinig in vorm van lamsvlees van datgene waarmee de uitbater op het grote raam reclame maakt.
Terug was 't allemaal in een rustiger vaarwater gekomen; reeds ontwaarde ik een tevreden maan in de kreeft, gevolgt, steeds dichter, door een grote planeet, maar door de lichtvervuiling was er niet veel méér te zien.
Misschien is dat het wel; de steeds onnatuurlijk leefwijze van de mensheid; we leven met kunstlicht, bewegen ons zonder bewegen voort met "au"to's, door kunstlicht worden ster en maan hun glans grotendeels ontnomen, wisselende temperaturen omzeilen we door kachel en airco en bederf met koelkast of vacuum; steeds komt de mens van de, ja, van zijn, eigenlijke staat en natuur af te staan; breekt met haar eigenlijke, natuurlijke staat; voedsel volgepropt met E-nummers, een meerderheid van mensen volgepompt met medische chemicaliën.
Onherroepelijk heeft dat gevolgen voor 't gedrag, de levenswijze; de mensheid die zich steeds ontuurlijker lijkt te gaan gedragen; terwijl de natuur verbleekt, krijgt de ontuur steeds meer grip op ons; dolgedraait door kunstgrepen.
De avond was ver gevorderd, maar in het donker zag ik reeds van ver in 't volle kunstlicht de groene cabine.
Aldus schreef ome Willem
Verzonden door ome Willem
