Het leven van een mens is een reis gelijk, compleet met vertrek- en eindpunt, een doorreis, tussen twee eeuwigheden in wordt een tijdreis van jaren afgelegd.
Via Amsterdam bezocht ik Alkmaar, stak Noord-Holland dwars door en langs Middenmeer kwam ik bij de Afsluitdijk uit, langs de Lorenz- en Stevin-sluizen. Friesland, druilerig weer, Leeuwarden lossen en terug naar Frjensjer, Franeker, de stad waar Eise Eisenga op de zolder van zijn huis een planetarium bouwde. Het oudste, nog steeds werkende, planetarium ter wereld, waar aan het plafond van de woonkamer de loop der planeten kan worden bekeken, alles "mechanisch", werkend op een grote Friese pendule. Alleen Pluto ontbreekt, want die was in zijn tijd nog niet ontdekt.
Twintig ton gedroogde sinaasappelsnippers voor in de cake, oliebollen of wellicht om tot sinaasappelthee te worden verwerkt; een zonderlinge vracht vanuit Franeker voor een stad ten noorden van de Luberon-bergketen, Apt, en voorin de oplegger had ik vanuit Amsterdam een kleine vracht voor Grasse staan. Net na de middag vertrok ik; Nederland blijkt opeens groot te zijn als je het traject Franeker-Maastricht gaat rijden. Van de Westergo naar de Oostergo, dwars door de Greythoek, vlak, met verspreid staande boerenhoeven, langs dorpjes met vreemde namen; Baaierd, Winsum, Easterlittens en Wiuwert, allen tweetalig, zoals Scharnagoutum/Skearnagoutum en na Sneek Snits Jutryp en Tjerkgaast, kwam zelf langs een dorpje Baard. Friesland, en ik dacht aan die laatste reis in 1971, naar Beppe; mijn laatste naar haar, haar reis waarbij ze tijd achterliet, reis naar de eeuwigheid, naar De Eeuwige.
Nog één keer, de trouwe Daf waarmee ik acht jaar optrok, 't zal de laatste grote reis zijn, want na de kerst zal ze vervangen worden, behoort de BR-HG-25 tot mijn verleden tijd. De Noord-Oostpolder door, Kampen, Zwolle en tussen Venlo en Roermond viel het duister in; onbewolkt, heldere sterren en een halfwas maan.
Nog even door, weer door de Ardennen, langs Sainkt-Vith, Duitstalig België, Weiswampach en nog een ietsje meer; net voor Diekirch was 't weer mooi geweest. 'T wordt een lange reis, dees laatste.
Een reis met een heen en weer, een heen en terug. Is 't dat, wat het verschil maakt: de mens reist heen zonder terug, zonder retour. De levensreis is slechts een enkeletje.
Aldus schreef ome Willem.
---
